ജനം തങ്ങളുടെ വസ്ത്രംകൊണ്ടു, അതായത്, തങ്ങൾക്കുണ്ടായിരുന്ന സകലത്തെക്കൊണ്ടുതന്നെ അവർ കർത്താവിനെ മാനിച്ചു. ഒരു മനുഷ്യൻ എത്ര ദരിദ്രനാണെങ്കിലും, അവനെത്തന്നെ മറയ്ക്കുവാൻ അവന് കുറഞ്ഞപക്ഷം കുറച്ച് വസ്ത്രങ്ങളെങ്കിലുമുണ്ടാകും. നാം ആയിരിക്കുന്നതിനെക്കൊണ്ട് സൗമ്യതയുള്ള രാജാവായ കർത്താവിനെ മാനിക്കേണ്ട ആവശ്യമുണ്ട്. നമ്മുടെ അവസ്ഥ എന്തുതന്നെയായാലും, അവനെ മാനിക്കുവാൻ നമ്മുക്ക് എന്തെങ്കിലും ഉണ്ടാകും. കഴുതയുടെമേലും വഴിയിലും വിരിച്ച വസ്ത്രങ്ങൾ അതിമനോഹരമോ സുന്ദരമോ ആയിരുന്നു എന്ന് ഞാൻ വിശ്വസിക്കുന്നില്ല. എന്നിരുന്നാലും, തങ്ങൾക്കുണ്ടായിരുന്നവയാണ് ജനം ഉപയോഗിച്ചത്. നാം പാപികളും, പരിതാപകരരും, ദുഷ്ടർ പോലും ആണെങ്കിലും, നാം ആയിരിക്കുന്നതിനെക്കൊണ്ട് മാനിക്കപ്പെടുവാൻ കർത്താവ് ഇഷ്ടപ്പെടുന്നു. അവനെ മാനിക്കുവാൻ ഒരു ഹൃദയം അവർക്കുണ്ടെങ്കിൽ, പാപികൾക്കുപോലും തങ്ങൾ ആയിരിക്കുന്നതിനെക്കൊണ്ട് കർത്താവിനെ മാനിക്കുവാൻ സാധിക്കും. കൊമ്പുകൾ ഈത്തപ്പനയുടെ കൊമ്പുകളാണ്. അത് വിജയകരമായ ജീവനെയും (വെളി. 7:9), കൂടാരപ്പെരുന്നാളിനാൽ മുൻകുറിക്കപ്പെട്ടതുപോലെ, ഈ ജീവന്റെ സമ്പന്നമായ ഫലങ്ങൾ ആസ്വദിക്കുന്നതിലുള്ള തൃപ്തിയെയും സൂചിപ്പിക്കുന്നു. സൗമ്യതയുള്ള രാജാവിന്റെ വരവിനെ ആഘോഷിക്കുവാൻ പുരുഷാരം തങ്ങളുടെ വസ്ത്രങ്ങളും ഈത്തപ്പനയുടെ കൊമ്പുകളും ഉപയോഗിച്ചു. വിജയകരമായ ജീവനെ സൂചിപ്പിക്കുന്ന ഈത്തപ്പന, ആഴത്തിൽ ഒളിപ്പിക്കപ്പെട്ട നീരുറവകളിൽ വേരൂന്നുകയും ശക്തമായി മുകളിലേക്ക്, അന്തരീക്ഷത്തിലേക്ക് വളരുകയും ചെയ്യുന്നു. ഇത് വിജയകരമായ ജീവനെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു. തങ്ങൾ ആയിരിക്കുന്നതിനെക്കൊണ്ട് സൗമ്യതയുള്ള രാജാവിനെ മാനിക്കുന്നതിലൂടെ, അവൻ വിജയകരമായ ജീവനുള്ളവൻ ആണ് എന്ന് ജനം തിരിച്ചറിഞ്ഞു.