[ഭാഗം 1] റോമൻ ഭരണാധികാരിയായ പീലാത്തോസിന് ക്രിസ്തുവിനെ ന്യായം വിധിക്കുവാനുള്ള പദവിയുണ്ടായിരുന്നു. തത്വപ്രകാരം, അവൻ അവനെ നീതിക്ക് അനുസൃതമായിട്ട് ന്യായം വിധിക്കേണ്ടതായിരുന്നു. സ്വർഗ്ഗരാജ്യം നീതിയിൽ അടിസ്ഥാനപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു, എന്നാൽ ഇരുപത്തിയേഴാം അദ്ധ്യായം ഈ ലോകരാജ്യം തീർത്തും അനീതിപരമാണെന്ന് വെളിപ്പെടുത്തുന്നു. ഈ അദ്ധ്യായം നീതിയും അനീതിയും തമ്മിലുള്ള ഒരു വൈരുദ്ധ്യം നൽകുന്നു. ഭൗമിക ഭരണകൂടം, അതായത് ഈ ലോകരാജ്യം, അനീതിയുള്ളതാണ്, എന്നാൽ സ്വർഗ്ഗരാജ്യം സമ്പൂർണ്ണമായും നീതിയുള്ളതാണ്. കർത്താവായ യേശു നിസ്തുലനായ നീതിമാൻ ആയിട്ടാണ് പീലാത്തോസിന്റെ മുമ്പിൽ നിന്നത്, എങ്കിലും അനീതിയുള്ള ഭൗമിക ഭരണകൂടം അവനെ മരണത്തിന് ശിക്ഷ വിധിച്ചു. ഈ വൈരുദ്ധ്യം സൂചിപ്പിക്കുന്നത് ഈ ലോകരാജ്യത്തിന് നിലനിൽക്കുവാൻ കഴിയില്ല എന്നാണ്. അതിന് നിലനിൽക്കുവാൻ കഴിയാത്തതിന്റെ കാരണം അത് നീതിയിൽ പണിയപ്പെട്ടിട്ടില്ല എന്നതാണ്. എങ്കിലും, സ്വർഗ്ഗരാജ്യവും ദൈവരാജ്യവും മുഴുവനായും നീതിയുള്ളതാണ്. റോമൻ നിയമപ്രകാരം, ക്രിസ്തുവിനെ ബന്ധിച്ചതിൽ സൻഹെദ്രിൻ നിയമവിരുദ്ധമായി പ്രവർത്തിച്ചു. പീലാത്തോസ് നീതിമാനായിരുന്നെങ്കിൽ, ഇത് ചെയ്യുന്നതിൽ അവൻ സൻഹെദ്രിനെ തടയുമായിരുന്നു. അവൻ പറയുമായിരുന്നു, "നിങ്ങൾക്ക് ഇതൊന്നും ചെയ്യുവാൻ ഒരുവകാശമില്ല, കാരണം നിങ്ങൾ വെറും ഒരു മത വിഭാഗം മാത്രമാണ്. നിങ്ങൾക്ക് ആളുകളെ ബന്ധിക്കുവാനും ന്യായം വിധിക്കുവാനും. കഴിയില്ല. ഇത് നിയമവിരുദ്ധമാണ്." പീലാത്തോസ് ഇത് പറഞ്ഞില്ല, കാരണം അവൻ അനീതിയുള്ളവനും ഭയമുള്ളവനും ആയിരുന്നു. യഹൂദമത നേതാക്കന്മാരെ ഭയന്ന്, പീലാത്തോസ് റോമൻ നിയമത്തിന് എതിരായി പ്രവർത്തിച്ചു... നിയമം ശക്തമായിരുന്നെങ്കിലും, നിയമം നടപ്പിലാക്കുന്നത് ദുർബലമായിരുന്നു. എങ്കിലും, പീലാത്തോസ് "പുരുഷാരത്തിനു മുമ്പാകെ തന്റെ കൈകൾ കഴുകി, ഈ മനുഷ്യന്റെ രക്തത്തിൽനിന്നു ഞാൻ നിരപരാധിയാകുന്നു" എന്ന് പറഞ്ഞു (വാ. 24). ഇതൊരു ഭീരുത്വം നിറഞ്ഞതും നിരുത്തരവാദപരമമായ പിൻവലിയലുമായിരുന്നു. വാക്യം 26 പറയുന്നു, "അപ്പോൾ അവൻ ബറബ്ബാസിനെ അവർക്കു വിട്ടകൊടുക്കുകയും, എന്നാൽ യേശുവിനെ ചമ്മട്ടികൊണ്ട് അടിച്ചിട്ട് ക്രൂശിക്കുവാനായി ഏൽപ്പിക്കുകയും ചെയ്തു." ഇതായിരുന്നു ഇരുണ്ടതും അനീതിപരവുമായ രാഷ്ട്രീയത്തിന്റെ അങ്ങേയറ്റത്തെ തുറന്നകാട്ടൽ. ഈ നീതികേട് യെശയ്യാവ് 53:5-ഉം 8-ഉം നിവൃത്തിച്ചു. [നാളെ തുടരും]