46 | Aspects of Christ

ഒരു ശമര്യാക്കാരൻ

ലൂക്കൊസ്‌ 10:25-37

ലൂക്കൊ. 10:25 ഇതാ, ന്യായശാസ്ത്രിയായ ഒരുവൻ എഴുന്നേറ്റു, ഗുരോ, നിത്യജീവനെ അവകാശമാക്കുവാൻ ഞാൻ എന്തു ചെയ്യേണം? എന്നു ചോദിച്ചുകൊണ്ട് അവനെ പരീക്ഷിച്ചു.

26 അവൻ അവനോട്, ന്യായപ്രമാണത്തിൽ എന്ത് എഴുതിയിരിക്കുന്നു? നീ എങ്ങനെ വായിക്കുന്നു? എന്നു ചോദിച്ചു.

27 അവൻ ഉത്തരം നൽകി: “നിന്റെ ദൈവമായ കർത്താവിനെ നിന്റെ പൂർണ ഹൃദയത്തിൽനിന്നും നിന്റെ പൂർണ ദേഹികൊണ്ടും നിന്റെ പൂർണ ശക്തികൊണ്ടും നിന്റെ പൂർണ മനസ്സുകൊണ്ടും, പിന്നെ നിന്റെ അയൽക്കാരനെ നിന്നെപ്പോലെതന്നെയും നീ സ്നേഹിക്കേണം” എന്നു പറഞ്ഞു.

28 അവൻ അവനോട്, നീ ശരിയായി ഉത്തരം നൽകിയിരിക്കുന്നു; ഇതു ചെയ്യുക, നിനക്കു ജീവൻ ഉണ്ടാകും എന്നു പറഞ്ഞു.

29 എന്നാൽ അവൻ തന്നെത്തന്നെ നീതീകരിക്കുവാൻ ഇച്ഛിച്ചുകൊണ്ട്, യേശുവിനോട്, ആരാകുന്നു എന്റെ അയൽക്കാരൻ? എന്നു ചോദിച്ചു.

30 യേശു ആ ചോദ്യം ഏറ്റെടുത്തുകൊണ്ടു പറഞ്ഞു, ഒരു മനുഷ്യൻ യെരൂശലേമിൽനിന്ന് താഴെ യെരീഹോവിലേക്കു യാത്ര ചെയ്യുകയായിരുന്നു, അവൻ കൊള്ളക്കാരുടെ ഇടയിൽ അകപ്പെട്ടു, അവർ അവനെ വിവസ്ത്രനാക്കുകയും തല്ലുകയും ചെയ്തിട്ട്, അവനെ അർധപ്രാണനായി വിട്ടേച്ചു പോയി.

31 യാദൃച്ഛികമായി ഒരു പുരോഹിതൻ ആ വഴിയായി താഴേക്കു പോകുകയായിരുന്നു; അവനെ കണ്ടപ്പോൾ, അവൻ എതിർവശത്തുകൂടി കടന്നുപോയി.

32 അതുപോലെതന്നെ ഒരു ലേവ്യനും, ആ സ്ഥലത്തു വന്ന് അവനെ കണ്ടപ്പോൾ, എതിർവശത്തുകൂടി കടന്നുപോയി.

33 എന്നാൽ യാത്ര ചെയ്തുകൊണ്ടിരുന്ന ഒരു ശമര്യാക്കാരൻ, അവന്റ അടുക്കൽ വരുകയും, അവനെ കണ്ടപ്പോൾ അവനു മനസ്സലിവുണ്ടാകുകയും ചെയ്തു;

34 അവന്റെ അടുക്കൽ വന്ന് അവൻ മുറിവുകൾ കെട്ടി, അതിന്മേൽ എണ്ണയും വീഞ്ഞും ഒഴിച്ചു, തന്റെ സ്വന്തം മൃഗത്തിന്മേൽ അവനെ വച്ചുകൊണ്ട്, ഒരു സത്രത്തിലേക്കു കൊണ്ടുവന്ന്, അവനെ പരിചരിച്ചു.

35 അടുത്ത ദിവസം അവൻ രണ്ടു ദിനാരിയോൻ പുറത്തെടുത്തു സത്രം സൂക്ഷിപ്പുകാരനു കൊടുത്തിട്ട്, അവനെ കരുതിക്കൊള്ളുക; ഇതിൽ കൂടുതലായി നീ എന്തു തന്നെ ചെലവാക്കിയാലും, ഞാൻ മടങ്ങിവരുമ്പോൾ നിനക്കു തിരികെ നൽകും എന്നു പറഞ്ഞു.

36 കൊള്ളക്കാരുടെ കൈയിൽ അകപ്പെട്ടവന്, ഈ മൂന്നുപേരിൽ ആർ അയൽക്കാരനായിത്തീർന്നിരിക്കുന്നു എന്നു നിനക്കു തോന്നുന്നു?

37 അവനോടു കരുണ കാണിച്ചവൻ എന്ന് അവൻ പറഞ്ഞു. യേശു അവനോട്, പോകുക, നീയും അങ്ങനെതന്നെ ചെയ്യുക എന്നു പറഞ്ഞു.

CNT-യിൽ നിന്നുള്ള ഉദ്ധരണികൾ:

നല്ല ശമര്യാക്കാരന്റെ ഉപമയിൽ (10:25-37) മുറിവേറ്റവനെ രക്ഷിക്കുന്ന മനസ്സലിവുള്ള ശമര്യാക്കാരനായി ക്രിസ്തുവിനെ ചിത്രീകരിച്ചിരിക്കുന്നു. ഈ ഉപമയിലെ ശമര്യാക്കാരൻ തന്റെ താണ അവസ്ഥയിലുള്ള ഒരു സാധാരണക്കാരനായിരുന്ന മനുഷ്യ-രക്ഷകനെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു. സ്വയം-ഉയർത്തുന്നവരും സ്വയം-ന്യായീകരിക്കുന്നവരുമായ പരീശന്മാർ, അവനെ താഴ്ന്നവനും നീചനുമായ ഒരു ശമര്യക്കാരനായി (യോഹ. 8:48; 4:9) നിന്ദിക്കുകയും അപവദിക്കുകയും ചെയ്തു

a. വീണുപോയവനും ന്യായപ്രമാണത്താൽ അടിക്കപ്പെട്ടവനുമായ പാപിയെ മനസ്സലിവോടെ പരിപാലിക്കുന്നു

വീണുപോയവനും ന്യായപ്രമാണത്താൽ അടിക്കപ്പെട്ടവനുമായ പാപിയെ മനസ്സലിവോടെ ശമര്യാക്കാരൻ പരിപാലിച്ചു (ലൂക്കൊ. 10:30-33). വാക്യം 30 പറയുന്നു, “ഒരു മനുഷ്യൻ യെരൂശലേമിൽനിന്ന് താഴെ യെരീഹോവിലേക്കു യാത്ര ചെയ്യുകയായിരുന്നു, അവൻ കൊള്ളക്കാരുടെ ഇടയിൽ അകപ്പെട്ടു, അവർ അവനെ വിവസ്ത്രനാക്കുകയും തല്ലുകയും ചെയ്തിട്ട്, അവനെ അർധപ്രാണനായി വിട്ടേച്ചു പോയി.". യെരൂശലേമിൻ്റെ അർത്ഥം "സമാധാനത്തിൻ്റെ അടിസ്ഥാനം" എന്നാണ് (cf. എബ്രാ. 7:2), യെരീഹോ എന്നത് ശാപത്തിൻ്റെ നഗരമായിരുന്നു (യോശുവ. 6:26; 1 രാജാക്കന്മാർ 16:34). താഴേക്ക് പോയി എന്ന വാക്കുകൾ സമാധാനത്തിൻ്റെ അടിസ്ഥാനത്തിന്റെ നഗരത്തിൽ നിന്ന് ശാപത്തിൻ്റെ നഗരത്തിലേക്ക് വീഴുന്നതിനെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു. ഈ ഉപമയിലെ മനുഷ്യൻ അത്തരമൊരു വീഴ്ചയുടെ വഴി സ്വീകരിക്കുകയായിരുന്നു. കൊള്ളക്കാർ എന്നത് ന്യായപ്രമാണപാലകരെ കൊള്ളയടിക്കുവാനായി, ന്യായപ്രമാണത്തെ ഉപയോഗിച്ച (1 കൊരി. 15:56), യെഹൂദ ന്യായപ്രമാണത്തിന്റെ നിയമനിഷ്ഠയുള്ള ഉപദേഷ്ടാക്കന്മാരെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു. യഹൂദ ഉപദേഷ്ടാക്കന്മാർ ന്യായപ്രമാണത്തെ ദുരുപയോഗം ചെയ്തതു മൂലമുണ്ടാകുന്ന വിവസ്ത്രമാക്കലിനെ വിവസ്ത്രമാക്കി എന്ന പദം സൂചിപ്പിക്കുന്നു. തല്ലി എന്നതിന് വിവർത്തനം ചെയ്തിരിക്കുന്ന യവന പദത്തിൻ്റെ അക്ഷരാർത്ഥം "മേൽ അടി വീഴ്ത്തി" എന്നാണ്. ഇത് ന്യായപ്രമാണത്താലുള്ള കൊല്ലലിനെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു (റോമ. 7:9-10). കൂടാതെ, കൊള്ളക്കാർ മനുഷ്യനെ പാതി മരിച്ച നിലയിൽ ഉപേക്ഷിക്കുന്നത് യഹൂദമത ഉപദേഷ്ടാക്കന്മാർ, ന്യായപ്രമാണപാലകനെ മരണാവസ്ഥയിൽ ഉപേക്ഷിച്ചു എന്നതിനെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു (റോമ. 7:11, 13).

ലൂക്കൊ. 10:33 കൊള്ളക്കാരുടെ ഇടയിൽ വീണുപോയ മനുഷ്യനെ കണ്ട ഒരു ശമര്യക്കാരന്റെ മനസ്സലിവിനെക്കുറിച്ച് പറയുന്നു. “എന്നാൽ യാത്ര ചെയ്തുകൊണ്ടിരുന്ന ഒരു ശമര്യാക്കാരൻ, അവന്റ അടുക്കൽ വരുകയും, അവനെ കണ്ടപ്പോൾ അവനു മനസ്സലിവുണ്ടാകുകയും ചെയ്തു;" ഇത്തരമൊരു ശമര്യാക്കാരൻ സൂചിപ്പിക്കുന്നത്, മനുഷ്യ-രക്ഷകൻ, നഷ്ടപ്പെട്ടുപോയവനെ അന്വേഷിക്കുന്നതും, പാപികളെ രക്ഷിക്കുന്നതുമായ തന്റെ ശുശ്രൂഷായാത്രയിൽ (19:10), യെഹൂദമതക്കാരായ കൊള്ളക്കാരുടെ ഇരയായി മുറിവേറ്റവൻ, അവന്റെ ദുരിതപൂർണവും മരണാസന്നവുമായ അവസ്ഥയിൽ കിടന്നയിടത്തേക്ക്, താഴേക്ക് വന്നു എന്നാണ്. അവനെ കണ്ടപ്പോൾ മനുഷ്യരക്ഷകന് തന്റെ ദിവ്യത്വത്തോടുകൂടിയ തന്റെ മനുഷ്യത്വത്തിൽ മനസ്സലിവുണ്ടായി. 10:33 കരുണയെക്കുറിച്ചല്ല, മനസ്സലിവിനെക്കുറിച്ചാണ് പറയുന്നത് എന്നത് ശ്രദ്ധിക്കേണ്ടതാണ്. മനസ്സലിവ് കരുണയെക്കാൾ ആന്തരികമാണ്, അത് ഒരുവന്റെ ആർദ്രമായ, ആന്തരിക അനുഭൂതിയിൽ നിന്ന് പുറപ്പെട്ടുവരുന്നതാണ്.

b. ആത്മാവിനാലും ദിവ്യ ജീവനാലും അവനെ സുഖപ്പെടുത്തുകയും അവനെ സഭയിൽ ആക്കിവെക്കുകയും ചെയ്യുന്നു

34-ഉം 35-ഉം വാക്യങ്ങൾ, വിവസ്ത്രനാക്കപ്പെട്ടവനും അടിയേറ്റവനുമായവന് ആർദ്രമായ സൗഖ്യവും രക്ഷിക്കുന്നതായ കരുതലും നൽകികൊണ്ട് അവൻ്റെ അടിയന്തിര ആവശ്യം പൂർണ്ണമായി നിറവേറ്റുന്നതിലെ ശമര്യാക്കാരന്റെ പ്രവർത്തനങ്ങളെ വിവരിക്കുന്നു. മരണാസന്നനായവനോടുള്ള നല്ല ശമര്യക്കാരന്റെ കരുതലിന്റെ എല്ലാ വശങ്ങളും, തന്റെ ദിവ്യത്വത്തോടുകൂടിയ തന്റെ മനുഷ്യത്വത്തിൽ, ന്യായപ്രമാണത്തിൻ കീഴിൽ കുറ്റംവിധിക്കപ്പെട്ട ഒരു പാപിയോട്‌ രക്ഷകനുള്ള, അവന്റെ കരുണാമയവും ആർദ്രവും സമ്പുഷ്ടവുമായ കരുതലിൽ മനുഷ്യ-രക്ഷകനെ ചിത്രീകരിക്കുന്നു. ഇത്, അവന്റെ രക്ഷ നൽകുന്ന കൃപയിൽ, അവന്റെ ഉന്നതനിലവാരമുള്ള ധാർമികതയെ അങ്ങേയറ്റം കാണിക്കുന്നു.

"അവന്റെ അടുക്കൽ വന്ന് അവൻ മുറിവുകൾ കെട്ടി, അതിന്മേൽ എണ്ണയും വീഞ്ഞും ഒഴിച്ചു" (വാ. 34a). മുറിവുകൾ കെട്ടിയത് അവൻ അവനെ സുഖപ്പെടുത്തി എന്നത് സൂചിപ്പിക്കുന്നു. മനുഷ്യൻ്റെ മുറിവിന്റെമേൽ എണ്ണയും വീഞ്ഞും ഒഴിച്ചത് അവനു പരിശുദ്ധാത്മാവിനെയും ദിവ്യജീവനെയും പ്രദാനം ചെയ്യുന്നതിനെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു. മനുഷ്യരക്ഷകൻ നമ്മുടെ അടുക്കൽ വന്നപ്പോൾ, അവൻ തൻ്റെ ആത്മാവിനെയും ദിവ്യ ജീവനെയും നമ്മുടെ മുറിവുകളിന്മേൽ പകർന്നു. പരിശുദ്ധാത്മാവും ദിവ്യ ജീവനും എല്ലാ വിശ്വാസികൾക്കും ലഭിച്ച പ്രാരംഭ വരങ്ങളാണ് (1 കൊരി. 1:7). ഈ രണ്ട് വരങ്ങളും നമ്മുടെ സൗഖ്യത്തിനായ് നല്കപ്പെട്ടതാണ്. നാം രക്ഷിക്കപ്പെട്ട നാൾ മുതൽ, ദിവ്യ ജീവനോടുകൂടി പരിശുദ്ധാത്മാവിൻ്റെ സൗഖ്യം നാം തീർച്ചയായും അനുഭവിച്ചിട്ടുണ്ട്. ആത്മാവ് ശമിപ്പിക്കുന്ന എണ്ണയും, ദിവ്യ ജീവൻ ആത്മാവിലൂടെ നമ്മെ സന്തോഷിപ്പിക്കുന്ന മൂലകവുമാണ്.

ലൂക്കൊസ് 10:34b പറയുന്നു, "തന്റെ സ്വന്തം മൃഗത്തിന്മേൽ അവനെ വച്ചുകൊണ്ട്, ഒരു സത്രത്തിലേക്കു കൊണ്ടുവന്ന്, അവനെ പരിചരിച്ചു." അവൻ അവനെ സഭയിൽ കൊണ്ടുവന്നു സഭയിലൂടെ അവനെ പരിചരിച്ചു എന്നാണ് ഇത് സൂചിപ്പിക്കുന്നത്. ഇന്ന് സ്ഥലം സഭ മനുഷ്യരക്ഷകൻ നമ്മെ പരിചരിക്കുന്ന ഒരു "സത്രം" ആണ്.

A Samaritan

Luke 10:25-37

Lk 10:25 And behold, a certain lawyer stood up and put Him to the test, saying, Teacher, what should I do to inherit eternal life?

26 And He said to him, What is written in the law? How do you read it?

27 And he answered and said, “You shall love the Lord your God from your whole heart and with your whole soul and with your whole strength and with your whole mind, and your neighbor as yourself.”

28 And He said to him, You have answered correctly; do this, and you shall have life.

29 But he, wanting to justify himself, said to Jesus, And who is my neighbor?

30 Jesus, taking up the question, said, A certain man was going down from Jerusalem to Jericho, and he fell among robbers, who having both stripped him and beaten him, went away, leaving him half dead.

31 And by coincidence a certain priest was going down on that road; and when he saw him, he passed by on the opposite side.

32 And likewise also a Levite, when he came to the place and saw him, passed by on the opposite side.

33 But a certain Samaritan, who was journeying, came upon him; and when he saw him, he was moved with compassion;

34 And he came to him and bound up his wounds and poured oil and wine on them. And placing him on his own beast, he brought him to an inn and took care of him.

35 And on the next day he took out two denarii and gave them to the innkeeper and said, Take care of him; and whatever you spend in addition to this, when I return, I will repay you.

36 Which of these three, does it seem to you, has become a neighbor to him who fell into the hands of the robbers?

37 And he said, The one who showed mercy to him. And Jesus said to him, Go, and you do likewise.

Excerpts from the CNT:

In the parable of the good Samaritan (10:25-37) Christ is portrayed as a compassionate Samaritan saving the wounded. The Samaritan in this parable signifies the Man-Savior, who apparently was a layman of low estate. He was despised and slandered as a low and mean Samaritan (John 8:48; 4:9) by the self-exalted and self-justified Pharisees.

a. Taking Care of the Fallen and Law-stricken Sinner with Compassion

This Samaritan took care of the fallen and law-stricken sinner with compassion (Luke 10:30-33). Verse 30 says, “A [2832] certain man was going down from Jerusalem to Jericho, and he fell among robbers, who having both stripped him and beaten him, went away, leaving him half dead.” Jerusalem means “foundation of peace” (cf. Heb. 7:2), and Jericho was a city of curse (Josh. 6:26; 1 Kings 16:34). The words going down indicate falling from the city of the foundation of peace to the city of curse. The man in this parable was taking the way of such a fall. The “robbers” signify the legalistic teachers of the Judaic law (John 10:1), who used the law (1 Cor. 15:56) to rob the lawkeepers. The word stripped signifies the stripping caused by the Judaistic teachers’ misuse of the law. The Greek word translated beaten literally means “laid blows on.” This beating signifies the killing by the law (Rom. 7:9-10). Furthermore, the robbers’ leaving the man half dead signifies the Judaistic teachers’ leaving the lawkeeper in a dead condition (Rom. 7:11, 13).

Luke 10:33 speaks of the compassion of a certain Samaritan who saw the man who had fallen among robbers. “But a certain Samaritan, who was journeying, came upon him; and when he saw him, he was moved with compassion.” This Samaritan signifies that the Man-Savior, in His lost-one-seeking and sinner-saving ministry journey (19:10), came down to the place where the wounded victim of the Judaizing robbers was in his miserable and dying condition. When He saw him, He was moved with compassion in His humanity with His divinity. It is important to note that 10:33 speaks not of mercy but of compassion. Compassion is more inward than mercy, issuing from one’s tender, inward feeling.

b. Healing Him with the Spirit and the Divine Life and Putting Him into the Church

Verses 34 and 35 describe the Samaritan’s actions in rendering to the stripped and beaten one tender healing and saving care, fully meeting his urgent need. All the aspects of the good Samaritan’s care for the dying one portray the Man-Savior in His merciful, tender, and bountiful care, in His humanity with His divinity, for a sinner condemned under [2833] law, showing to the uttermost His high standard of morality in His saving grace.

“He came to him and bound up his wounds and poured oil and wine on them” (v. 34a). The binding up of the wounds indicates that He healed him. Pouring oil and wine on the man’s wounds signifies giving him the Holy Spirit and the divine life. When the Man-Savior came to us, He poured His Spirit and His divine life on our wounds. The Holy Spirit and the divine life are initial gifts received by all the believers (1 Cor. 1:7). Both of these gifts have been given to us for our healing. From the time we were saved, we have surely experienced the healing of the Holy Spirit with the divine life. The Spirit is the soothing oil, and the divine life is the element that cheers us up through the Spirit.

Luke 10:34b says, “Placing him on his own beast, he brought him to an inn and took care of him.” This indicates that He brought him to the church and took care of him through the church. Today the local church is an “inn” through which the Man-Savior takes care of us.

Reference Reading:

The Conclusion of the New Testament: Experiencing, Enjoying, and Expressing Christ, Volume 1 — Message 274 — Section 2 — Page [2831]

CHURCH IN TRIVANDRUM

ഒരു ശമര്യാക്കാരൻ

ലൂക്കൊസ്‌ 10:25-37

A Samaritan

Luke 10:25-37

Reference Reading: