CHURCH IN TRIVANDRUM
പഴയനിയമത്തിൽ പ്രവചിക്കപ്പെട്ടവൻ
ലൂക്കൊസ് 24:27
ലൂക്കൊ. 24:27 പിന്നെ മോശെയിൽ നിന്ന് തുടങ്ങി സകല പ്രവാചകന്മാരിൽനിന്നും, തന്നെക്കുറിച്ചുള്ള കാര്യങ്ങൾ അവർക്ക് എല്ലാ തിരുവെഴുത്തുകളിലും വ്യക്തമായ ി അവൻ വിശദീകരിച്ചു കൊടുത്തു.
CNT-യിൽ നിന്നുള്ള ഉദ്ധരണികൾ:
ലൂക്കൊസിന്റെ സുവിശേഷത്തിൽ ക്രിസ്തുവിൻ്റെ അനുഭവത്തിൻ്റെയും ആസ്വാദനത്തിൻ്റെയും അവസാന വശം പഴയനിയമത്തിൽ പ്രവചിക്കപ്പെട്ടവനെക്കുറിച്ചാണ്. ലൂക്കൊസ് 24:27 പറയുന്നു, "പിന്നെ മോശെയിൽ നിന്ന് തുടങ്ങി സകല പ്രവാചകന്മാരിൽനിന്നും, തന്നെക്കുറിച്ചുള്ള കാര്യങ്ങൾ അവർക്ക് എല്ലാ തിരുവെഴുത്തുകളിലും വ്യക്തമായി അവൻ വിശദീകരിച്ചു കൊടുത്തു." 44-ാം വാക്യമനുസരിച്ച് കർത്താവായ യേശു പറഞ്ഞു, "മോശെയുടെ ന്യായപ്രമാണത്തിലും പ്രവാചകന്മാരിലും സങ്കീർത്തനങ്ങളിലും എന്നെക്കുറിച്ച് എഴുതിയിരിക്കുന്ന എല്ലാ കാര്യങ്ങളും നിറവേറേണ്ടതാകുന്നു, എന്ന എന്റെ ഈ വാക്കുകൾ, ഞാൻ നിങ്ങളോടുകൂടെ ഉണ്ടായിരുന്നപ്പോൾ തന്നെ നിങ്ങളോടു സംസാരിച്ച കാര്യങ്ങൾ ആകുന്നു എന്നു പറഞ്ഞു." മോശെയുടെ ന്യായപ്രമാണം, പ്രവാചകന്മാർ, സങ്കീർത്തനങ്ങൾ എന്നിവ പഴയനിയമത്തിലെ മൂന്ന് വിഭാഗങ്ങളാണ്, അതായത് "എല്ലാ തിരുവെഴുത്തുകളും" (വാ. 27). പഴയനിയമം മുഴുവനും അവനെകുറിച്ചുള്ള വെളിപാടാണെന്നും അവൻ അതിൻ്റെ കേന്ദ്രവും ഉൾക്കോളുമാണെന്നും ഇവിടത്തെ രക്ഷകൻ്റെ വചനം അനാവരണം ചെയ്യുന്നു.
a. പാപങ്ങളുടെ ക്ഷമയ്ക്കായി മാനസാന്തരത്തിലൂടെ വിശ്വാസികൾക്ക് ലഭിക്കുന്നതിന്
വാ. 47 പറയുന്നു, "അവന്റെ നാമത്തിൽ പാപങ്ങളുടെ ക്ഷമയ്ക്കായി മാനസാന്തരം പ്രഖ്യാപിക്കപ്പെടും." പഴയനിയമത്തിൽ പ്രവചിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്ന ക്രിസ്തുവെന്ന നിലയിൽ പാപങ്ങളുടെ ക്ഷമയ്ക്കായി മാനസാന്തരത്തിലൂടെ വിശ്വാസികൾക്ക് ലഭിക്കുന്നതിണെന്നാണ് ഈ വാക്യം സൂചിപ്പിക്കുന്നത്.
b. അവൻ്റെ മരണത്തിലും പുനരുത്ഥാനത്തിലും
46-ാം വാക്യത്തിൽ കർത്താവായ യേശു തൻ്റെ ശിഷ്യന്മാരോട് പറഞ്ഞു, "ക്രിസ്തു കഷ്ടം സഹിക്കുകയും, മൂന്നാം നാൾ മരിച്ചവരിൽനിന്ന് ഉയിർക്കുകയും,... എന്ന് എഴുതിയിരിക്കുന്നു." ക്രിസ്തുവിൻ്റെ മരണത്തിലും പുനരുത്ഥാനത്തിലുമാണ് പഴയനിയമത്തിൽ പ്രവചിക്കപ്പെട്ടിരുന്നവനായ അവനെ നാം സ്വീകരിക്കുന്നതെന്ന് ഇത് സൂചിപ്പിക്കുന്നു.
ലൂക്കൊസിന്റെ സുവിശേഷത്തിൽ വലിയ ദൈവശാസ്ത്രം അടങ്ങിയിരിക്കുന്നതായി തോന്നുന്നില്ല. എന്നിരുന്നാലും, ഈ പുസ്തകം ദൈവശാസ്ത്രത്തിലെ രണ്ട് മാർമികമായ കാര്യങ്ങൾ പ്രതിപാദിക്കുന്നു—ദിവ്യ ജഡാവതാരം ഉൾകൊള്ളുന്ന ക്രിസ്തുവിൻ്റെ ജനനവും, ക്രിസ്തുവിൻ്റെ പുനരുത്ഥാനവും. ക്രിസ്തുവിൻ്റെ ജഡാവതാരവും പുനരുത്ഥാനവും പൂർണ്ണമായി വിശദീകരിക്കുവാൻ ആർക്കും കഴിയില്ല. ക്രിസ്തു ദൈവം ജഡാവതാരം ചെയ്തവനും, മനുഷ്യൻ പുനരുത്ഥാനം ചെയ്തവനുമാണ്. ക്രിസ്തു ക്രിസ്തുവായിരിക്കുവാൻ ജഡാവതാരവും പുനരുത്ഥാനവും ആവശ്യമാണ്. ക്രിസ്തു ക്രിസ്തുവായിരിക്കുന്നതിന്, കാരണം അവൻ ദൈവം ജഡാവതാരം ചെയ്തവനും, മനുഷ്യൻ പുനരുത്ഥാനം ചെയ്തവനുമായതിനാലാണ്.
ക്രിസ്തുവിൻ്റെ ഗർഭധാരണവും ജനനവും ഒരു വലിയ മർമ്മമാണ്. ദൈവം താൻതന്നെ, തന്റെ എത്തിച്ചേരുന്ന മൂലകമായ പരിശുദ്ധാത്മാവിൽ ഒരു മനുഷ്യ കന്യകയിലേക്ക് വന്ന് അവളിലും അവളാലും ജനിച്ചുവെന്ന് ബൈബിൾ വെളിപ്പെടുത്തുന്നു. ഇതേക്കുറിച്ച് ദൂതൻ മറിയത്തോട് പറഞ്ഞു: "പരിശുദ്ധാത്മാവ് നിന്റെമേൽ വരും, അത്യുന്നതന്റെ ശക്തി നിന്റെമേൽ നിഴലിടും; അതുകൊണ്ടുതന്നെ ജനിക്കുന്ന വിശുദ്ധമായത് ദൈവപുത്രൻ എന്നു വിളിക്കപ്പെടും." (ലൂക്കൊ. 1:35). ഗർഭധാരണം പരിശുദ്ധാത്മാവിൻ്റെതായതിനാൽ, ആ ഗർഭധാരണത്തിൽ നിന്ന് ജനിച്ചത് ഒരു "വിശുദ്ധമായത്" ആന്തരികമായി വിശുദ്ധമായ ഒന്ന് ആയിരുന്നു. ഇതായിരുന്നു നമ്മുടെ രക്ഷകനായ യേശു.
ലൂക്കൊസ് 1:35 പ്രകാരം വിശുദ്ധ ശിശുവിനെ ഗർഭംധരിക്കുവാനുള്ള ശക്തി എന്ന നിലയിൽ മാത്രമേ, പരിശുദ്ധാത്മാവ് മറിയയുടെമേൽ ആയിരിക്കുകയുള്ളൂ എന്ന് തോന്നും. എന്നാൽ, മത്താ. 1:18, 20 എന്നിവ, മറിയ “പരിശുദ്ധാത്മാവിൽ നിന്ന് ഗർഭിണിയായി കാണപ്പെട്ടു ” എന്നും “അവളിൽ ജനിച്ചിരിക്കുന്നത് പരിശുദ്ധാത്മാവിൽനിന്നും ആകുന്നു” എന്നും നമ്മോട് പറയുന്നു. മറിയ, ശിശുവായ യേശുവിനെ പ്രസവിച്ചതിന് മുമ്പ്, പരിശുദ്ധാത്മാവിൽ നിന്നുള്ള ദിവ്യസാരാംശം അവളുടെ ഗർഭത്തിൽ ജനിച്ചിരുന്നുവെന്ന് ഇത് സൂചിപ്പിക്കുന്നു. ദിവ്യവും മാനുഷികവുമായ സാരാംശങ്ങൾ കൊണ്ട് നിവർത്തിച്ച, പരിശുദ്ധാത്മാവിനാൽ മനുഷ്യകന്യകയിലുള്ള ഇത്തരം ഗർഭധാരണം, മനുഷ്യസ്വഭാവവുമായുള്ള ദിവ്യ സ്വഭാവത്തിന്റെ ഇഴുകിച്ചേരലായിരുന്നു. ഇത്, ഒരു ദൈവ-മനുഷ്യന ഉളവാക്കി . മൂന്നാമതൊരു സ്വഭാവം ഉളവാകാതെ, ദിവ്യസ്വഭാവവും മനുഷ്യസ്വഭാവവും വ്യതിരിക്തമായി ഉള്ളവനായ, സമ്പൂർണ ദൈവവും തികഞ്ഞ മനുഷ്യനുമായ ഒരുവനായിരുന്നു അവൻ. ഇത് രക്ഷകനായ യഹോവയായ, ഏറ്റവും അത്ഭുതവാനായവനും ഏറ്റവും ശ്രേഷ്ഠനുമായ യേശു എന്ന വ്യക്തിയാണ്.
രക്ഷകനെ ഗർഭം ധരിച്ചത്, ദിവ്യശക്തിയാൽ മാത്രമല്ല, മനുഷ്യസാരാംശത്തോടും ചേർക്കപ്പെട്ട ദിവ്യസാരാംശത്താലും സംരചിക്കപ്പെട്ട, ദൈവത്തിന്റെ ജഡാവതാരം ആയിരുന്നു (യോഹ. 1:14). അങ്ങന ഇത് രണ്ട് സ്വഭാവങ്ങൾ—ദിവ്യത്വവും മനുഷ്യത്വവും—ഉള്ള ദൈവ-മനുഷ്യന ഉളവാക്കി. താൻ ജഡത്തിൽ
വെളിപ്പെടേണ്ടതിനും (1 തിമൊ . 3:16), മനുഷ്യ-രക്ഷകൻ ആയിരിക്കേണ്ടതിനും (ലൂക്കൊ. 2:11) ദൈവം ഇതിലൂടെ തന്നെത്തന്നെ മനുഷ്യത്വവുമായി കൂട്ടിയിണക്കി.
ക്രിസ്തുവിൻ്റെ ജഡവതാരത്തിന്റെ മർമ്മം കൂടാതെ, ക്രിസ്തുവിൻ്റെ പുനരുത്ഥാനത്തെക്കുറിച്ചും ലൂക്കൊസ് പറയുന്നു. അവൻ ജഡാവതാരം ചെയ്തവനും പുനരുത്ഥാനം ചെയ്തവനുമാണ്. ദൈവം എന്ന നിലയിൽ അവൻ മനുഷ്യനായി ജഡാവതാരം ചെയ്തു. ഒരു മനുഷ്യനെന്ന നിലയിൽ അവൻ കൊല്ലപ്പെടുകയും, പിന്നെ അവൻ മരിച്ചവരുടെ ഇടയിൽനിന്ന് ഉയിർത്തെഴുന്നേൽക്കുകയും ചെയ്തു. ഇപ്പോൾ ജഡാവതാരം ചെയ്തവനും ഉയിർത്തെഴുന്നേറ്റവനുമായ അവൻ പുനരുത്ഥാനത്തിലാണ്. ജഡാവതാരം ചെയ്തവനെന്ന നിലയിൽ ക്രിസ്തു ദൈവത്തെ മനുഷ്യനിലേക്ക് കൊണ്ടുവന്നു; ഉയിർത്തെഴുന്നേറ്റവൻ എന്ന നിലയിൽ അവൻ മനുഷ്യനെ ദൈവത്തിലേക്ക് കൊണ്ടുവന്നു. ഇന്ന് നാം അവനെ അങ്ങനെയുള്ള ഒരുവനായ് സ്വീകരിക്കുന്നു, ദൈവം മനുഷ്യനിലേക്കും മനുഷ്യൻ ദൈവത്തിലേക്കും കൊണ്ടുവരപ്പെടുന്ന ഇടപാട് നാം അനുഭവിക്കുകയും ആസ്വദിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
ജഡാവതാരം ചെയ്തവനും ഉയിർത്തെഴുന്നേറ്റവനുമായ ക്രിസ്തു നമ്മുടെ രക്ഷകനാണ്. നമ്മുടെ അനുഭവത്തിനും ആസ്വാദനത്തിനും വേണ്ടി, ഈ രക്ഷകൻ ഉദയസൂര്യൻ, വെളിച്ചം, മഹത്വം, പണമിടപാടുകാരൻ, ശമര്യാക്കാരൻ, ആടിനെ കണ്ടെത്തുന്നവൻ, മേൽത്തരമായ മേലങ്കി, തടിപ്പിച്ച കാളക്കുട്ടി, ദൈവരാജ്യം പഴയനിയമത്തിൽ പ്രവചിക്കപ്പെട്ടവൻ എന്നിങ്ങനെ ലൂക്കൊസിന്റെ സുവിശേഷത്തിൽ വെളിപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. ഈ അത്ഭുതവാനായവൻ ദൈവത്തിൻ്റെ രക്ഷയിൽ സകലവും ആകുന്നു.
The One prophesied in the Old Testament
Luke 24:27
Lk 24:27 And beginning from Moses and from all the prophets, He explained to them clearly in all the Scriptures the things concerning Himself.
Excerpts from the CNT:
The last aspect of the experience and enjoyment of Christ in the Gospel of Luke concerns His being the One prophesied in the Old Testament. Luke 24:27 says, “Beginning from Moses and from all the prophets, He explained to them clearly in all the Scriptures the things concerning Himself.” According to verse 44 the Lord Jesus said, “These are My words which I spoke to you while I was still with you, that all the things written in the Law of Moses and the Prophets and Psalms concerning Me must be fulfilled.” The Law of Moses, the Prophets, and the Psalms are the three sections of the Old Testament, that is, “all the Scriptures” (v. 27). The Savior’s word here unveils that the entire Old Testament is a revelation of Him and that He is its center and content.
a. For the Believers to Receive through Repentance for Forgiveness of Sins
Verse 47 says, “That repentance for forgiveness of sins would be proclaimed in His name.” This verse indicates that Christ as the One prophesied in the Old Testament is for the [2841] believers to receive through repentance for forgiveness of sins.
b. In His Death and Resurrection
In verse 46 the Lord Jesus said to His disciples, “Thus it is written, that the Christ would suffer and rise up from the dead on the third day.” This indicates that it is in Christ’s death and resurrection that we receive Him as the One prophesied in the Old Testament.
The Gospel of Luke does not seem to contain much theology. However, this book covers two mysterious items in theology—Christ’s birth, which involves the divine incarnation, and Christ’s resurrection. No one can explain fully the incarnation and resurrection of Christ. Christ is God incarnated, and He is a man resurrected. Both the incarnation and the resurrection are necessary for Christ to be Christ. Christ is Christ because He is God incarnated and a man resurrected.
The conception and birth of Christ are a great mystery. The Bible reveals that the very God in His reaching element, the Holy Spirit, came into a human virgin and was born in her and of her. Concerning this, the angel said to Mary, “The Holy Spirit will come upon you, and the power of the Most High will overshadow you; therefore also the holy thing which is born will be called the Son of God” (Luke 1:35). As the conception was of the Holy Spirit, so what was born of that conception was a “holy thing,” something intrinsically holy. This was Jesus our Savior.
Luke 1:35 seems to indicate that the Holy Spirit would be upon Mary only as the power for her to conceive the holy child. However, Matthew 1:18 and 20 tell us that Mary “was found to be with child of the Holy Spirit” and that “that which has been begotten in her is of the Holy Spirit.” This indicates that the divine essence out of the Holy Spirit had been begotten in Mary’s womb before she delivered the child Jesus. Such a conception of the Holy Spirit in the human virgin, accomplished with the divine and human essences, constituted a mingling of the divine nature with the human nature which produced a God-man, One who is both the complete God and [2842] the perfect man, possessing the divine nature and the human nature distinctly, without a third nature being produced. This is the most wonderful and most excellent person of Jesus, who is Jehovah the Savior.
The conception of the Savior was God’s incarnation (John 1:14), constituted not only by the divine power but also of the divine essence, thus producing the God-man of two natures—divinity and humanity. Through this, God joined Himself to humanity that He might be manifested in the flesh (1 Tim. 3:16) and might be a Man-Savior (Luke 2:11).
In addition to the mystery of Christ’s incarnation, Luke also speaks concerning Christ’s resurrection. He is the incarnated One and He is the resurrected One. As God He was incarnated to be a man. As a man He was put to death, and then He rose up from among the dead. Now He, the incarnated and resurrected One, is in resurrection. As the incarnated one, Christ brought God into man; as the resurrected One, He brought man into God. Today we receive Him as such a One, and we experience and enjoy the transaction whereby God comes into man and man is brought into God.
Christ, the incarnated and resurrected One, is our Savior. For our experience and enjoyment, this Savior is revealed in the Gospel of Luke as the rising sun, the light, the glory, a moneylender, a Samaritan, a sheep-finder, the best robe, the fattened calf, the kingdom of God, and the One prophesied in the Old Testament. This wonderful One is everything in God’s salvation.
Reference Reading:
The Conclusion of the New Testament: Experiencing, Enjoying, and Expressing Christ, Volume 1 — Message 275 — Section 2 — Page [2840]