ഒരു വീണ്ടുംജനിച്ച വിശ്വാസി വല്ലപ്പോഴും പാപത്തിൽ വീണുപോയേക്കാം, എന്നാൽ അവന്റെ വീണ്ടുംജനിപ്പിക്കപ്പെട്ട പ്രകൃതത്തിലുള്ള ദിവ്യ വിത്തായ ദിവ്യ ജീവൻ പാപത്തിൽ ജീവിക്കുവാൻ അവനെ അനുവദിക്കയില്ല. ഇത് ഒരു ആടിന് സമാനമാണ്: അത് ചെളിയിൽ വീണേക്കാം, എന്നാൽ ഒരു പന്നി ചെയ്യുന്നതുപോലെ ചെളിയിൽ കിടന്നുരുളുവാൻ അതിന്റെ വെടിപ്പായ ജീവൻ അതിനെ അനുവദിക്കയില്ല.

മേയ്പ്പിന്റെ ഒരു വലിയ ആവശ്യകതയുണ്ട്. സഭാജീവിതത്തിലുള്ള ഓരോരുത്തരും ഒരു ആത്മിക അതികായകൻ ആയിരിക്കും എന്ന് പ്രതീക്ഷിക്കരുത്. മറിച്ച്, ശരിയായ സഭാജീവിതം മുത്തശ്ശീമുത്തശ്ശന്മാരെയും, ബാല്യക്കാരെയും, ബലഹീനരെയും, രോഗികളെയും പോലും ഉൾക്കൊള്ളുന്ന ഒരു വലിയ ഭവനമാണ്. എല്ലാ വിശുദ്ധന്മാരും കരുതപ്പെടുമ്പോൾ, നമുക്ക് ഒരു മനോഹരമായ സഭാജീവിതം ഉണ്ടാകും.

ഒരുവശത്ത്, ഈ ആശ്ചര്യവാനായവൻ (യേശു) തിരശ്ശീലയ്ക്കുള്ളിലായിരിക്കുന്നു, ദൈവത്തിന്റെ ആവിഷ്കാരത്തിൽ, ദൈവത്തിന്റെ ആവിഷ്കാരമായി, അവിടെ [തിരശ്ശീലയ്ക്കുള്ളിൽ] വസിക്കുന്നു. മറുവശത്ത്, അവൻ നമ്മിലേക്ക് വന്നിരിക്കുന്നു... അവൻ നമ്മുടെ ഉള്ളിലുണ്ട്. നമ്മിലേക്ക് വരുവാൻ വേണ്ടി അവൻ തേജസ്സ് വിട്ടു വരേണ്ട ആവശ്യമില്ലായിരുന്നു. അവൻ തിരശ്ശീലയ്ക്കുള്ളിലും നമ്മുടെ ഉള്ളിലുമായിരിക്കുമ്പോൾ, അവൻ അവിടെനിന്ന് ഇവിടേക്ക് ശുശ്രൂഷിക്കുന്നു. നമ്മിലേക്ക് വരുന്നതിൽ, അവൻ തേജസ്സ് ഒരിക്കലും വിട്ടല്ല വന്നത്. മറിച്ച്, അവൻ തേജസ്സിനെ നമ്മിലേക്ക് കൊണ്ടുവരികയത്രേ ചെയ്തത്. ഇത് ആശ്ചര്യകരമാണ്.

തത്വത്തിൽ, ക്രിസ്തുമതം ഒരു മതവ്യവസ്ഥിതി എന്ന നിലയിൽ, പേരിൽ കർത്താവിനുള്ളവരായിരിക്കുന്നവരും കർത്താവിനെ തങ്ങളുടെ വായ്കൊണ്ടു ബഹുമാനിക്കുവാൻ ശ്രമിക്കുന്നവരും എന്നാൽ കർത്താവല്ലാത്ത മറ്റുള്ളതിൽ തങ്ങളുടെ ഹൃദയം വെച്ചിരിക്കുന്നവരുമായ ഒരു കൂട്ടം മതഭക്തരെ ഉൾക്കൊള്ളുന്നു. ഇപ്പോഴത്തെ ഈ യുഗത്തിൽ, ക്രിസ്തുമതം ഒരു കൂടാരമല്ല, മറിച്ച് അതൊരു പാളയമാണ്. സഭയുടെ ചരിത്രപ്രകാരം, കർത്താവിനെ യഥാർത്ഥമായി അന്വേഷിക്കുവാൻ ശ്രമിച്ചവർ സംഘടിത ക്രിസ്തുമതം വിട്ടു പോകുവാൻ നിർബന്ധിതരായി, അതായത്, പാളയം വിട്ട് കർത്താവിങ്കലേക്ക് പാളയത്തിന് പുറത്തേക്ക് പുറപ്പെട്ടുപോകുവാൻ നിർബന്ധിതരായി.

ക്രിസ്തു രണ്ടാമത്തെ കാര്യസ്ഥനെന്ന നിലയിൽ യാഥാർഥ്യത്തിന്റെ ആത്മാവായിത്തീർന്നു (യോഹ 14:16-17a; 15:26). ഒന്നാമത്തെ കാര്യസ്ഥൻ ജഡത്തിലുള്ള ക്രിസ്തുവായിരുന്നു, രണ്ടാമത്തെ കാര്യസ്ഥൻ ജീവൻ-നൽകുന്ന ആത്മാവായ, യാഥാർഥ്യത്തിന്റെ ആത്മാവായ ക്രിസ്തുവാണ്. രണ്ടാമത്തെ കാര്യസ്ഥൻ എന്ന നിലയിൽ, ക്രിസ്തു യാഥാർഥ്യത്തിന്റെ ആത്മാവാണ്, അവൻ നമ്മോടുകൂടെ ആയിരിക്കുവാൻ മാത്രമല്ല, ദൈവത്താൽ വീണ്ടെടുക്കപ്പെട്ടവരായ നമ്മിൽ ഉൾവസിക്കുവാനുമായി കടന്നുവരുന്നു.

ജീവ ജലം കുടിക്കുവാനായ്, നാം ആദ്യം കുടിക്കുവാനായ് ശരിയായ സ്ഥാനത്ത് ആയിരിക്കേണ്ട ആവശ്യമുണ്ട് (1 കൊരി. 12:13), കൂടാതെ നാം ദാഹമുള്ളവരും ആയിരിക്കണം (യോഹ. 7:37; വെളി. 21:6). പിന്നെ നാം കർത്താവിലേക്ക് വരണം (യോഹ. 7:37; വെളി. 22:17), കർത്താവിനോട് ചോദിക്കണം (യോഹ. 4:10), കർത്താവിൽ വിശ്വസിക്കണം (യോഹ. 7:38), കൂടാതെ കർത്താവിന്റെ നാമം വിളിച്ചപേക്ഷിക്കുകയും വേണം (യെശ. 12:3-4; പ്രവൃ. 2:21).

മത്തായി 24:40 അനുസരിച്ച് സഹോദരന്മാർ കൃഷി ചെയ്യുകയായിരുന്നു, 41-ാം വാക്യം അനുസരിച്ച് സഹോദരിമാർ പൊടിക്കുകയായിരുന്നു. ധാന്യം പൊടിക്കുന്നത് വളരെ കഠിനമായ വേലയാണ്. ഉപജീവനത്തിനായ് നാം കഠിനമായി വേല ചെയ്യേണ്ടതുണ്ട്. 38-ാം വാക്യത്തിലെ തിന്നുന്നതും കുടിക്കുന്നതും ലോകപരമാണ്, എന്നാൽ 40-ഉം 41-ഉം വാക്യങ്ങളിലെ കൃഷി ചെയ്യലും പൊടിക്കലും വിശുദ്ധമാണ്. എടുക്കപ്പെട്ടവർ വിശുദ്ധമായ എന്തെങ്കിലും ആയിരുന്നില്ല ചെയ്തിരുന്നത് എങ്കിൽ അവർക്ക് ഉൾപ്രാപണം ചെയ്യുവാൻ കഴിയുമായിരുന്നില്ല.

ക്രിസ്തു എത്ര അത്ഭുതവാനാണ്! അവൻ ദൈവവും മനുഷ്യനും രണ്ടും ആകുന്നു, ദൈവപുത്രനും ദാവീദിന്റെ പുത്രനും ആകുന്നു. കൂടാതെ, അവൻ സ്വർഗ്ഗത്തിലും നമ്മുടെ ഉള്ളിലും രണ്ടിടത്തുമുണ്ട്. അവൻ അകമേയുമുണ്ട് പുറമേയുമുണ്ട്; അവൻ മുകളിലുമുണ്ട് താഴെയുമുണ്ട്; അവൻ ഏറ്റവും വലിയവനും ഏറ്റവും ചെറിയവനുമാണ്. ഓ, ക്രിസ്തു സർവ്വവുമാണ്! ഈ പരിധിയോളം നാം അവനെ അറിയേണ്ടതുണ്ട്.

[അവനിലല്ലോ ദൈവത്വത്തിന്റെ സകല നിറവും ദേഹരൂപമായി വസിക്കുന്നത് എന്ന് പറഞ്ഞിരിക്കുന്ന കൊലൊ. 2:9-ൽ] "ദേഹരൂപമായി" എന്ന വാക്ക് ക്രിസ്തു തന്റെ മനുഷ്യത്വത്തിൽ ധരിച്ച ഭൗതിക ശരീരത്തെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു, ദൈവത്വത്തിന്റെ സകല നിറവും മനുഷ്യശരീരമുള്ള ഒരുവനിൽ, ക്രിസ്തുവിൽ, വസിക്കുന്നു എന്ന് സൂചിപ്പിക്കുന്നു. ക്രിസ്തുവിന്റെ ജഡാവതാരത്തിന് മുമ്പ്, ദൈവത്വത്തിന്റെ നിറവു നിത്യവചനമെന്ന നിലയിൽ അവനിൽ വസിച്ചു, എന്നാൽ ദേഹരൂപമായി അല്ല വസിച്ചത്. ക്രിസ്തു ജഡാവതാരം ചെയ്ത സമയം മുതൽ, ഒരു മനുഷ്യശരീരം ധരിച്ചുകൊണ്ട്, ദൈവത്വത്തിന്റെ നിറവു അവനിൽ ഒരു ദേഹരൂപമായ രീതിയിൽ വസിക്കുവാൻ തുടങ്ങി, അവന്റെ തേജസ്സ്‌ക്കരിക്കപ്പെട്ട ശരീരത്തിൽ (ഫിലി. 3:21) ഇപ്പോഴും എന്നേക്കും വസിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.

ദൈവം നമ്മെ ഒരു സ്വതന്ത്ര ഇച്ഛയോടെ സൃഷ്ടിച്ചു. അവൻ നമ്മെ ഒന്നും ചെയ്യുവാൻ നിർബന്ധിക്കുന്നില്ല, എന്നാൽ എല്ലായ്‌പ്പോഴും തിരഞ്ഞെടുക്കുവാനുള്ള അവസരം അവൻ നമുക്ക് നൽകുന്നു. അവൻ ബലം ഉപയോഗിക്കുവാൻ ഇടയായാൽ, അത് അവൻ ശരിക്കും ചെറിയവൻ ആണെന്ന് അർഥമാക്കും. സാത്താൻ ആളുകളെ നിർബന്ധിക്കുക മാത്രമല്ല, അവരെ വശീകരിക്കുക പോലും ചെയ്യുന്നു. എന്നാൽ ദൈവം ഒരിക്കലും അങ്ങനെ ചെയ്യുകയില്ല. ദൈവം ഫലത്തിൽ പറയുന്നു, "നിനക്ക് ഇഷ്ടമുണ്ടെങ്കിൽ, ചെയ്യുക; ഇല്ലെങ്കിൽ, ചെയ്യേണ്ട. നീ എന്നെ സ്നേഹിക്കുന്നുണ്ടെങ്കിൽ, അത് ചെയ്യുക. നീ എന്നെ സ്നേഹിക്കുന്നില്ലെങ്കിൽ, അത് മറക്കുക. നിന്റെ സ്വന്ത വഴിയേ പോവുക." അതിനാൽ, നമ്മുടെ ഇച്ഛയെ വ്യായാമം ചെയ്യേണ്ടതായ ആവശ്യമുണ്ട്; അല്ലെങ്കിൽ, ദൈവത്തിന് എന്തെങ്കിലും ചെയ്യുവാൻ പ്രയാസമായിരിക്കും.