ദൈവം നമ്മെ ഒരു സ്വതന്ത്ര ഇച്ഛയോടെ സൃഷ്ടിച്ചു. അവൻ നമ്മെ ഒന്നും ചെയ്യുവാൻ നിർബന്ധിക്കുന്നില്ല, എന്നാൽ എല്ലായ്‌പ്പോഴും തിരഞ്ഞെടുക്കുവാനുള്ള അവസരം അവൻ നമുക്ക് നൽകുന്നു. അവൻ ബലം ഉപയോഗിക്കുവാൻ ഇടയായാൽ, അത് അവൻ ശരിക്കും ചെറിയവൻ ആണെന്ന് അർഥമാക്കും. സാത്താൻ ആളുകളെ നിർബന്ധിക്കുക മാത്രമല്ല, അവരെ വശീകരിക്കുക പോലും ചെയ്യുന്നു. എന്നാൽ ദൈവം ഒരിക്കലും അങ്ങനെ ചെയ്യുകയില്ല. ദൈവം ഫലത്തിൽ പറയുന്നു, "നിനക്ക് ഇഷ്ടമുണ്ടെങ്കിൽ, ചെയ്യുക; ഇല്ലെങ്കിൽ, ചെയ്യേണ്ട. നീ എന്നെ സ്നേഹിക്കുന്നുണ്ടെങ്കിൽ, അത് ചെയ്യുക. നീ എന്നെ സ്നേഹിക്കുന്നില്ലെങ്കിൽ, അത് മറക്കുക. നിന്റെ സ്വന്ത വഴിയേ പോവുക." അതിനാൽ, നമ്മുടെ ഇച്ഛയെ വ്യായാമം ചെയ്യേണ്ടതായ ആവശ്യമുണ്ട്; അല്ലെങ്കിൽ, ദൈവത്തിന് എന്തെങ്കിലും ചെയ്യുവാൻ പ്രയാസമായിരിക്കും.

[റോമ. 8:6 പറയുന്നത് "ആത്മാവിൽ ഉറപ്പിച്ചിരിക്കുന്ന മനസ്സ് ജീവനും സമാധാനവും ആകുന്നു." എന്നാണ്.] റോമർ 7-ൽ മനസ്സ് അതിന്റേതായ സ്വതന്ത്ര പ്രയത്നം വഴി കാര്യങ്ങൾ ചെയ്യുവാൻ ശ്രമിക്കുന്നു; അതുകൊണ്ട്, അത് എല്ലായ്‌പ്പോഴും പരാജയപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നു. എന്നാൽ റോമർ 8-ൽ മനസ്സ് ആത്മാവിനോട് സഹകരിക്കുകയും ആത്മാവിൽ ഉറപ്പിക്കപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നു. അദ്ധ്യായം 7-ൽ പരാമർശിച്ച പാപത്തിന്റെ പ്രമാണത്തെക്കാൾ ശക്തിയേറിയതും ബലമേറിയതുമായ മറ്റൊരു പ്രമാണം മനസ്സ് കണ്ടെത്തുവാൻ ഇടയായി. ഈ പുതിയ പ്രമാണം നമ്മുടെ ആത്മാവിൽ ഉൾവസിക്കുന്ന ക്രിസ്തുവിന്റെ ജീവന്റെ പ്രമാണം ആണ്.

ഏതാണ്ടെല്ലാ കാര്യങ്ങളോടുമുള്ള നമ്മുടെ ചിന്തകളിൽ ഒരു മാറ്റം ഉണ്ടാകണം. ഈ ചിന്തകളിലെ മാറ്റം എന്താണ്? അത് നമ്മുടെ മനസ്സിന്റെ പുതുക്കത്താലുള്ള നമ്മുടെ ദേഹിയുടെ രൂപാന്തരണം ആണ്. നമ്മുടെ ആത്മാവിൽ നമുക്ക് ക്രിസ്തുവിനെ ജീവനായി ഉണ്ട്, എന്നാൽ ഇപ്പോൾ ക്രിസ്തു ദേഹിയുടെ അന്തർഭാഗങ്ങളിലേക്ക് വ്യാപരിക്കുകയും അവനാൽത്തന്നെ അവ സാന്ദ്രീകരിക്കപ്പെടുകയും വേണം. ഇത് നമ്മുടെ ദേഹിയെ അവന്റെ സ്വരൂപത്തിലേക്ക് രൂപാന്തരപ്പെടുത്തും. ക്രിസ്തുവിന്റെ സ്വരൂപം അപ്പോൾ നമ്മുടെ ചിന്തകളിൽ പ്രതിഫലിക്കുവാൻ ഇടയാകും. നാം ചിന്തിക്കുകയും പരിഗണിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന എല്ലാ കാര്യങ്ങളിലും, നമ്മുടെ പുതുക്കപ്പെട്ട മനസ്സ് ക്രിസ്തുവിന്റെ തേജോമയമായ സ്വരൂപം ആവിഷ്ക്കരിക്കും.

നമ്മുടെ ഇച്ഛയ്ക്കും കർത്താവിന്റെ മേയ്പ്പ് ആവശ്യമാണ്. മനുഷ്യരെന്ന നിലയിൽ, ശരിയായ തീരുമാനം എടുക്കുവാൻ നമുക്ക് പലപ്പോഴും ബുദ്ധിമുട്ടാണ്. ചിലപ്പോൾ ചെയ്യുവാൻ ഏറ്റവും പ്രയാസമുള്ള കാര്യം ഒരു തീരുമാനമെടുക്കുക എന്നതാണ്. തീരുമാനങ്ങൾ എടുക്കുന്നതിൽ തങ്ങളെ നയിക്കുവാനും വഴികാട്ടുവാനും അവിശ്വാസികൾക്ക് ആരുമില്ല, എന്നാൽ നമ്മെ നയിക്കുവാനും വഴി കാണിക്കുവുവാനും നമുക്ക് ഒരു ഇടയനുണ്ട്. കർത്താവിന്റെ നയിക്കലും വഴി കാണിക്കലും പ്രാഥമികമായി നമ്മുടെ ഇച്ഛയുമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. ജീവനുള്ള ഇടയൻ എന്ന നിലയിൽ, കർത്താവ് നമ്മുടെ ഇച്ഛയെ നിരന്തരമായി നയിക്കുന്നു. കർത്താവ് വാസ്തവമായി നമ്മുടെ ദേഹിയുടെ ഇടയനാണ്. അവൻ നമ്മുടെ മനസ്സിനെ നയിക്കുന്നു, നമ്മുടെ വികാരത്തെ ആശ്വസിപ്പിക്കുന്നു, നമ്മുടെ ഇച്ഛയെ നയിക്കുകയും വഴികാട്ടുകയും ചെയ്യുന്നു.

നമ്മുടെ വികാരം സങ്കീർണ്ണമായതുകൊണ്ട് എളുപ്പത്തിൽ അസ്വസ്ഥമാകുന്നു. അതുകൊണ്ട്, നമ്മുടെ വികാരത്തിൽ നമ്മെ മേയ്ക്കുവാൻ കർത്താവായ യേശുവിനെ നമുക്ക് ആവശ്യമുണ്ട്. അവന്റെ മേയ്‌പ്പ് നമ്മുടെ വികാരത്തെ ആശ്വസിപ്പിക്കുന്നു.

[1 പത്രൊസ് 2:25 കർത്താവായ യേശുവിനെ നമ്മുടെ ദേഹികളുടെ ഇടയനും മേൽവിചാരകനുമായി പറഞ്ഞിരിക്കുന്നു. നമ്മുടെ ദേഹിയുടെ മൂന്ന് ഭാഗങ്ങൾക്കും അവന്റെ മേയ്പ്പ് ആവശ്യമാണ്.] നമ്മുടെ അനുഭവത്തിൽ, ചിലപ്പോൾ എന്തിനെക്കുറിച്ച് ചിന്തിക്കണം എന്ന് നമുക്ക് അറിയില്ല. നമ്മുടെ ചിന്തകളെ എവിടേക്ക് നയിക്കണം എന്നും നമുക്ക് അറിയില്ല. ഇത് നമ്മുടെ മനസ്സിന് കർത്താവായ യേശുവിനെ ഇടയനായി ആവശ്യമുണ്ട് എന്നതിന്റെ സൂചനയാണ്. അവന്റെ മേയ്പ്പിന്റെ ഫലമായി, നമ്മുടെ മനസ്സ് ശരിയായ വഴിയിൽ നയിക്കപ്പെടുകയും ക്രമീകരിക്കപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നു.

നാം ആത്മാവിൽ വീണ്ടുംജനിപ്പിക്കപ്പെട്ടു, എന്നാൽ ഇപ്പോൾ പ്രശ്നം ദേഹി ആണ്. നമ്മുടെ ആത്മാവിൽ നാം ലോക മനുഷ്യരിൽ നിന്നും തികച്ചും വ്യത്യസ്തരാണ്, എന്നാൽ നമ്മുടെ മനസ്സ്, ഇച്ഛ, വികാരം എന്നിവയിൽ നാം ഇപ്പോഴും അവരെപോലെ തന്നെയാണ് എന്ന് ഞാൻ ഭയപ്പെടുന്നു. വീണ്ടുംജനനം നമ്മുടെ ആത്മാവിൽ നിവർത്തിക്കപ്പെട്ടു, എന്നാൽ വീണ്ടുംജനനത്തിന് ശേഷം, നമുക്ക് ഇപ്പോഴും ദേഹിയിൽ രൂപാന്തരണം ആവശ്യമുണ്ട്.

1 പത്രൊ. 2:21 "ഇതിനാകുന്നു നിങ്ങൾ വിളിക്കപ്പെട്ടത്" എന്ന വാക്കുകളോടെയാണ് തുടങ്ങുന്നത്. 21-ാം വാക്യത്തിലെ ഇതിനാകുന്നു എന്ന പദം 19-ഉം 20-ഉം വാക്യങ്ങളിൽ പറഞ്ഞിട്ടുള്ള അന്യായമായ കഷ്ടതകളെ, അതായത് നന്മ ചെയ്തിട്ടും കഷ്ടമേൽക്കുന്നതിനെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു. ഇതിനർത്ഥം അന്യായമായ പെരുമാറ്റം സഹിക്കുവാൻ നാം വിളിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു എന്നാണ്. നാം രാജ്യത്തിലേക്കും ദൈവത്തിന്റെ തേജസ്സിലേക്കും വിളിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു എന്ന് കേൾക്കുമ്പോൾ നാം സന്തോഷമുള്ളവരായിരിക്കും. ഇത് ആശ്ചര്യകരമായ കാര്യങ്ങളാണ്. എന്നാൽ അന്യായമായ പെരുമാറ്റം സഹിക്കുവാൻ നാം വിളിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു എന്ന് 21-ാം വാക്യത്തിൽ നിന്ന് തിരിച്ചറിഞ്ഞിട്ടുള്ളവർ നമ്മളിൽ കുറവായിരിക്കും.

നമ്മുടെ മനസ്സാക്ഷി തെറ്റിലായിരുന്നാൽ, കൂട്ടായ്മ മുറിയും, കൂട്ടായ്മ മുറിയുമ്പോൾ, അന്തർജ്ഞാനം പ്രവർത്തിക്കുകയില്ല. അതിനാൽ മനസ്സാക്ഷിയോട് ഇടപെടുക എന്നുള്ളത് വളരെ അടിസ്ഥാനപരമാണ്. ഒരു സുതാര്യമായ മനസ്സാക്ഷി നമ്മെ കർത്താവിന്റെ സന്നിധിയിലേക്ക് കൊണ്ടുവരും, അതിന്റെ ഫലമായി അവനുമായി ഒരു ജീവനുള്ള കൂട്ടായ്മ ഉണ്ടാകും. ഈ ജീവനുള്ള കൂട്ടായ്മയിലൂടെ, നമ്മുടെ ആത്മാവിന് ദൈവത്തിന്റെ ഹിതം നേരിട്ട് തിരിച്ചറിയുവാൻ എളുപ്പമാണ്—ഇതാണ് അന്തർജ്ഞാനത്തിന്റെ പ്രവർത്തനം.

മരിക്കുവാനായ് ഭൂമിയിലേക്ക് വീഴുകയും, പുനരുത്ഥാനത്തിൽ തേജസ്സിൽ പുഷ്പിക്കുവാൻ വളരുകയും ചെയ്ത ദിവ്യ തേജസ്സിന്റെ വിത്തായിരുന്നു യേശു. അവന്റെ വളർച്ചയിലൂടെ, അവന്റെ മനുഷ്യത്വവും മനുഷ്യ പ്രകൃതവും ഉൾപ്പെടെ അവന്റെ മുഴുവൻ ആളത്തവും ദൈവത്തിന്റെ തേജോമയമായ ആവിഷ്കാരത്തിലേക്ക് കൊണ്ടുവരപ്പെട്ടു.