അഞ്ചാം വാക്യം പറയുന്നത്, രാജാവ് "കഴുതയുടെയും, ഭാരം വഹിക്കുന്ന മൃഗത്തിന്റെ കുട്ടിയായ കഴുതക്കുട്ടിയുടെയും പുറത്തു കയറി വരുന്നു" എന്നാണ്. കർത്താവ് തന്നെത്തന്നെ അവതരിപ്പിക്കുവാൻ സന്നദ്ധനായിരുന്ന എളിയതും താഴ്ന്നതുമായ നിലയെ ഇത് സൂചിപ്പിക്കുന്നു. കഴുതയും കഴുതക്കുട്ടിയും ഒരുമിച്ച് എളിമയുടെയും താഴ്മയുടെയും ഒരു ധാരണ നമുക്ക് നൽകുന്നു. വളരെ ചെറിയ ഒരു സഹോദരി ഒരു ചെറിയ കുഞ്ഞിനെ കൈകളിൽ എടുത്തു പിടിച്ചുകൊണ്ട് നമ്മുടെ മുമ്പിൽ നിൽക്കുന്നുവെന്ന് കരുതുക. ഇത് ചെറുത് എന്നതിന്റെ ഒരു ആഴമേറിയ ധാരണ നമുക്ക് നൽകും, കാരണം ആ ചെറിയ കുഞ്ഞ് ചെറുത് എന്നതിനെക്കുറിച്ചുള്ള ധാരണയെ ബലപ്പെടുത്തും. സ്വർഗീയ രാജാവ് അഹങ്കാരത്തോടെയുള്ള പ്രതാപത്തോടു കൂടിയല്ല, പിന്നെയോ ശാന്തവും വിനയവുമുള്ള സൗമ്യതയോടെയാണ് വന്നത്. സൗമ്യനായ രാജാവിനെ വഹിക്കുവാൻ ഒരു കഴുതയുടെ കൂടെയുള്ള കഴുതക്കുട്ടി ഈ സൗമ്യതയുടെ ധാരണയെ ബലപ്പെടുത്തുന്നു. കർത്താവായ യേശു ഗർവ്വിതനായി ഒരു കുതിരപ്പുറത്ത് കയറിയല്ല യെരുശലേമിലേക്ക് വന്നത്. അവൻ ഒരു ചെറിയ കഴുതയുടെ, ഒരു ചെറിയ കഴുതക്കുട്ടിയുടെ പുറത്ത് കയറിയാണ് വന്നത്. ഒരു ഭൗമിക രാജാവും ഇങ്ങനെ ചെയ്യില്ല. കർത്താവായ യേശു യുദ്ധം ചെയ്യുവാനോ മത്സരിക്കുവാനോ അല്ല വന്നത്, പിന്നെയോ ഒരു സൗമ്യനായ രാജാവായിരിക്കുവാനാണ് വന്നത്. കഴുതക്കുട്ടിയുടെ സാന്നിധ്യം കർത്താവ് ആരുമായും യുദ്ധം ചെയ്യുവാനോ മത്സരിക്കുവാനോ അല്ല താല്പര്യപ്പെട്ടത് എന്ന് സാക്ഷീകരിച്ചു. പകരം, അവൻ താഴ്മയുള്ളവനും സൗമ്യനും ആയിരുന്നു. കർത്താവായ യേശു ജനത്തെ അറിയിക്കുവാൻ ആഗ്രഹിച്ച ധാരണ ഇതായിരുന്നു എന്ന് ഞാൻ വിശ്വസിക്കുന്നു. തീർച്ചയായും, അവൻ സ്വർഗീയ രാജാവായിരുന്നു, പക്ഷേ മറ്റുള്ളവരുമായി യുദ്ധം ചെയ്യുകയോ മത്സരിക്കുകയോ ചെയ്യുന്ന ഒരു വലിയ രാജാവായി വരുവാൻ അവന് യാതൊരു ഉദ്ദേശവുമുണ്ടായിരുന്നില്ല. പകരം, അവൻ ആരുമായും പോരാടുകയോ ആരുമായും മത്സരിക്കുകയോ ചെയ്യാത്ത ഒരു സൗമ്യനായ രാജാവായി വന്നു.