നീതി അഥവാ ന്യായം എന്നത് ഒരു നൈതികമായ കാര്യമാണ്. എന്നാൽ, സ്നേഹം എന്നത് വികാരപരമായ ഒരു കാര്യമാണ്. ഞാൻ നിങ്ങളെ സ്നേഹിക്കുന്നുവെങ്കിൽ, ഞാൻ നിങ്ങളിൽ ശ്രദ്ധ നൽകുവാൻ തിരഞ്ഞെടുത്തേക്കാം. എന്നാൽ ഞാൻ നിങ്ങളെ സ്നേഹിക്കുന്നില്ലെങ്കിൽ, നിങ്ങളെക്കുറിച്ച് ഞാൻ മറന്നേക്കാം. അതെ, ദൈവം ലോകത്തെ അത്രയധികം സ്നേഹിച്ചു, എങ്കിലും അവൻ്റെ സ്നേഹം അവൻ്റെ നീതിയോളം ഉറപ്പുള്ളതല്ല. തീർച്ചയായും, ദൈവം അവൻ്റെ സ്നേഹത്തിൽ മാറ്റം വരുത്തുകയില്ല. എന്നാൽ അവൻ്റെ സ്നേഹം മാറിയെന്ന് കരുതുക. തൻ്റെ സ്നേഹത്തിൽ മാറ്റം വരുത്തുവാൻ ദൈവത്തിന് അവകാശമുണ്ട്, എന്നാൽ അവൻ്റെ നീതിയിൽ മാറ്റം വരുത്തുവാൻ അവന് അവകാശമില്ല. ദൈവം നമ്മെ സ്നേഹിച്ചാലും ഉപേക്ഷിച്ചാലും, അവൻ തെറ്റുകാരനല്ല. നമ്മോട് കൃപ കാണിച്ചാലും കാണിച്ചില്ലെങ്കിലും അവൻ തെറ്റുകാരനാകുകയില്ല. കൃപ എന്നത് ദൈവത്തിൻ്റെ ഇഷ്ടത്തിൻ്റെ കാര്യമാണ്. എന്നാൽ നീതി എന്നത് വികാരത്തിൻ്റെയോ ഇഷ്ടത്തിൻ്റെയോ കാര്യമല്ല, അത് ഒരു നൈതികമായ കാര്യമാണ്. ഒരു നൈതികമായ കാര്യം നിയമം നടപ്പാക്കുന്നതുമായും നിയമനിർമ്മാണവുമായും ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. ദൈവത്തിൻ്റെ സുവിശേഷം പൂർണ്ണമായും ഒരു നൈതികമായ കാര്യമാണ്, ഒരു ദിവ്യ നിയമരൂപീകരണത്തിൻ്റെ കാര്യമാണ്. ദൈവം നൈതികമായി നമ്മെ രക്ഷിച്ചു. തീർച്ചയായും, ദൈവത്തിൻ്റെ രക്ഷ അവൻ്റെ സ്നേഹത്താൽ ആരംഭിക്കുകയും അവൻ്റെ കൃപയിലൂടെ നിവർത്തിക്കപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നു. എങ്കിലും, ഒടുവിൽ അത് അവൻ്റെ നീതിയിൽ പരിണമിക്കുന്നു. അതുകൊണ്ട്, ഇന്ന് നമുക്ക് ലഭിച്ചിട്ടുള്ള രക്ഷ കേവലം സ്നേഹത്തിൻ്റെയോ കൃപയുടെയോ കാര്യം മാത്രമല്ല, ദൈവത്തിൻ്റെ നീതിയുടെ ഒരു നൈതികമായ കാര്യം കൂടിയാണ്. നമ്മുടെ രക്ഷ ദൈവത്തിൻ്റെ നീതിയാൽ മുദ്രവെക്കപ്പെടുകയും ഉറപ്പിക്കപ്പെടുകയും ചെയ്തിരിക്കുന്നു. ഇപ്പോൾ ദൈവത്തിനു പോലും നമ്മുടെ രക്ഷയെ മാറ്റുവാൻ കഴിയില്ല.