തിരുവനന്തപുരത്തുള്ള സഭ
ദൈവത്തിന്റെ ആദ്യജാതൻ
റോമർ 8:29
റോമർ 8:29 എന്തുകൊണ്ടെന്നാൽ അവൻ മുന്നറിഞ്ഞവരെ, തന്റെ പുത്രൻ അനേകം സഹോദരന്മാരിൽ ആദ്യജാതൻ ആകേണ്ടതിന്, അവന്റെ സ്വരൂപത്തോട് അനുരൂപരാകുവാൻ മുൻനിയമിച്ചിരിക്കുന്നു;
CNT-യിൽ നിന്നുള്ള ഉദ്ധരണികൾ:
റോമർ 8:29 തുടരുന്നു, “എന്തുകൊണ്ടെന്നാൽ അവൻ മുന്നറിഞ്ഞവരെ, തന്റെ പുത്രൻ അനേകം സഹോദരന്മാരിൽ ആദ്യജാതൻ ആകേണ്ടതിന്, അവന്റെ സ്വരൂപത്തോട് അനുരൂപരാകുവാൻ മുൻനിയമിച്ചിരിക്കുന്നു.” ഈ വാക്യത്തിൽ നാം ക്രിസ്തുവിനെ ദൈവത്തിന്റെ ആദ്യജാതനായി കാണുന്നു. മിക്ക ക്രിസ്ത്യാനികളും ക്രിസ്തു ദൈവത്തിന്റെ ഏകജാതനാണെന്ന് കേട്ടിട്ടുണ്ട്, എന്നാൽ വളരെ കുറച്ചുപേർ മാത്രമേ ക്രിസ്തു ദൈവത്തിന്റെ ആദ്യജാതനാണെന്ന് കേട്ടിട്ടുള്ളൂ. ഇന്ന് ബഹുഭൂരിപക്ഷം ക്രിസ്ത്യാനികളും ദൈവത്തിന്റെ ഏകജാതനായ പുത്രനായി ക്രിസ്തുവിനെ ആസ്വദിക്കുന്നു, എന്നാൽ ചുരുക്കം ചിലർ മാത്രമേ ദൈവത്തിന്റെ ആദ്യജാതനായ പുത്രനായി ക്രിസ്തുവിനെ യഥാർത്ഥത്തിൽ ആസ്വദിക്കുന്നുള്ളൂ. എന്നിരുന്നാലും, റോമർ 8 ക്രിസ്തു ദൈവത്തിന്റെ ആദ്യജാതനാണെന്ന് ഊന്നിപ്പറയുന്നു.
ക്രിസ്തു നിത്യത മുതൽ ദൈവത്തിന്റെ ഏകജാതനായ പുത്രനായിരുന്നു (യോഹ. 1:18). അവനെ ദൈവം ലോകത്തിലേക്ക് അയച്ചപ്പോൾ, അവൻ അപ്പോഴും ദൈവത്തിന്റെ ഏകജാതനായ പുത്രനായിരുന്നു (1 യോഹ. 4:9; യോഹ. 1:14; 3:16). അവൻ മരണത്തിലൂടെ കടന്നുപോയി പുനരുത്ഥാനത്തിലേക്ക് പ്രവേശിച്ചതിലൂടെ അവന്റെ മനുഷ്യത്വം അവന്റെ ദിവ്യത്വത്തിലേക്ക് ഉയർത്തപ്പെട്ടു. അങ്ങനെ, മരണപുനരുത്ഥാനങ്ങളിലൂടെ കടന്നുപോയ അവന്റെ മനുഷ്യത്വത്തോടുകൂടിയ അവന്റെ ദിവ്യത്വത്തിൽ, ദൈവത്തിന്റെ ആദ്യജാതനായ പുത്രനായി അവൻ പുനരുത്ഥാനത്തിൽ ജനിച്ചു (പ്രവൃ. 13:33). അതേ സമയത്ത്, അവന്റെ വിശ്വാസികളെല്ലാം അവന്റെ പുനരുത്ഥാനത്തിൽ അവനോടൊപ്പം ഉയിർപ്പിക്കപ്പെടുകയും (1 പത്രൊ . 1:3), ദൈവത്തിന്റെ അനേകം പുത്രന്മാരായി അവനോടൊപ്പം ജനിക്കുകയും ചെയ്തു. അങ്ങനെ അവർ, അവന്റെ ശരീരം സംരചിക്കുവാനും, അവനിൽ ദൈവത്തിന്റെ സംഘാത ആവിഷ്കാരമായിത്തീരുവാനുമായി, അവന്റെ അനേകം സഹോദരന്മാരായിത്തീർന്നു.
നിത്യത മുതൽ നിത്യത വരെ, തന്റെ ദിവ്യത്വത്തിൽ ക്രിസ്തു ദൈവത്തിന്റെ ഏകജാതനായ പുത്രനാണ്. തന്റെ ജഡാവതാരത്തിൽ മനുഷ്യത്വമുള്ള ഒരു മനുഷ്യനായിത്തീർന്നതിനുശേഷം, മനുഷ്യപുത്രനെന്ന നിലയിൽ, തന്റെ പുനരുത്ഥാനത്തിൽ ദൈവത്തിന്റെ ആദ്യജാതനായ പുത്രനാകുവാൻ അവൻ ജനിച്ചു. അവന്റെ പുനരുത്ഥാനം ഒരു വലിയ പ്രസവമായിരുന്നു, അതിൽ ക്രിസ്തു ദൈവത്തിന്റെ ആദ്യജാതനായ പുത്രനാകുവാൻ ജനിക്കുകയും, അവന്റെ വിശ്വാസികളായ നാമെല്ലാവരും അവനോടൊപ്പം ദൈവത്തിന്റെ അനേകം പുത്രന്മാരാകുവാൻ ജനിക്കുകയും ചെയ്തു (വാ. 3). ഇതൊരു വലിയ സംഘാത പ്രസവമായിരുന്നു. കാരണം, അവന്റെ പുനരുത്ഥാനത്തിലൂടെ ക്രിസ്തുവിന്റെ ശിഷ്യന്മാർ ദൈവത്തിന്റെ അനേകം പുത്രന്മാരാകുവാൻ ദിവ്യജീവനാൽ വീണ്ടുംജനിപ്പിക്കപ്പെട്ടു, അവന്റെ പുനരുത്ഥാനത്തിനുശേഷം അവൻ അവരെ തന്റെ സഹോദരന്മാർ എന്ന് വിളിക്കുവാൻ തുടങ്ങി (യോഹ. 20:17; മത്താ. 28:10). എബ്രാ. 2:11-12 ഇത് സ്ഥിരീകരിക്കുന്നു: “എന്തെന്നാൽ വിശുദ്ധീകരിക്കുന്നവനും വിശുദ്ധീകരിക്കപ്പെടുന്നവരും എല്ലാം ഒരുവനിൽ നിന്നാകുന്നു, ഇക്കാരണത്താൽ അവൻ അവരെ സഹോദരന്മാർ എന്നു വിളിക്കുവാൻ ലജ്ജിക്കുന്നില്ല, 'ഞാൻ നിന്റെ നാമത്തെ എന്റെ സഹോദരന്മാരോടു പ്രഖ്യാപിക്കും; സഭാമധ്യേ ഞാൻ നിനക്കു സ്തുതിഗീതങ്ങൾ പാടും'.” ക്രിസ്തു മരിച്ചവരിൽ നിന്ന് ഉയിർത്തെഴുന്നേറ്റതിനുശേഷം, അവൻ തന്റെ ശിഷ്യന്മാരുടെ അടുക്കലേക്ക് മടങ്ങിവന്ന് അവരെ സഹോദരന്മാർ എന്ന് വിളിച്ചുവെന്ന് ഈ വാക്യങ്ങൾ സൂചിപ്പിക്കുന്നു. അവൻ അവരെ സഭയായും കണക്കാക്കി, ദൈവത്തിന്റെ ആദ്യജാതനായ പുത്രന്റെ അനേകം സഹോദരന്മാരുടെ ഒരു സംഘാത സംയോജനമാണ് സഭയെന്ന് ഇത് സൂചിപ്പിക്കുന്നു.
ദൈവത്തിന്റെ ഏകജാതനായ പുത്രനായ ക്രിസ്തുവിന് ദിവ്യത്വമുണ്ടായിരുന്നു, എന്നാൽ മനുഷ്യത്വമില്ലായിരുന്നു; അവൻ, ദൈവം ആയിരിക്കുന്നതുപോലെ, സ്വയം-നിലനിൽക്കുന്നവനും, ശാശ്വതമായി-നിലനിൽക്കുന്നവനും ആയിരുന്നു. അവൻ ദിവ്യത്വവും മനുഷ്യത്വവും, രണ്ടുമുള്ള, ദൈവത്തിന്റെ ആദ്യജാതനായ പുത്രനായിരിക്കുന്നത്, അവന്റെ പുനരുത്ഥാനത്തോടുകൂടി ആരംഭിച്ചു. തന്റെ ആദ്യജാതനായ പുത്രനെ അടിസ്ഥാനവും മാതൃകയും മൂലകവും ഉപാധിയുമാക്കി ദൈവം അനേകം പുത്രന്മാരെ ഉൽപ്പാദിപ്പിക്കുന്നു. ഉൽപ്പാദിപ്പിക്കപ്പെട്ട ഈ അനേകം പുത്രന്മാർ, ദൈവത്തിന്റെ ആദ്യജാതനായ പുത്രനിൽ വിശ്വസിക്കുകയും അവനോട് ഒന്നായി പറ്റിച്ചേരുകയും ചെയ്യുന്ന അനേകം വിശ്വാസികളാണ്. അവർ ജീവനിലും സ്വഭാവത്തിലും അവനെ പോലെ തന്നെയാണ്. അവനെപോലെ അവർക്ക് ദിവ്യത്വവും മനുഷ്യത്വവുമുണ്ട്. നിത്യനായ ത്രിയേക ദൈവത്തെ, നിത്യതയോളം ആവിഷ്കരിക്കുവാനായി അവർ അവന്റെ വർധനവും ആവിഷ്കാരവുമാണ്. സഭ ഇന്ന് ഈ ആവിഷ്കാരത്തിന്റെ ലഘുരൂപമാണ് (എഫെ . 1:23), പുതിയ യെരൂശലേം നിത്യതയിൽ, ഈ ആവിഷ്കാരത്തിന്റെ ആത്യന്തിക പ്രത്യക്ഷതയായിരിക്കും (വെളി. 21:11). ഈ പുസ്തകം, ദൈവം പാപികളെ തന്റെ പുത്രന്മാരാക്കുന്നത് ഈ ആവിഷ്കാരത്തിനുവേണ്ടിയാണെന്ന് വെളിപ്പെടുത്തുകയും (12:5), ഈ ആവിഷ്കാരത്തിന്റെ ആത്യന്തിക പ്രത്യക്ഷതയിലേക്ക് വിരൽചൂണ്ടുകയും ചെയ്യുന്നു (എഫെ. 3:19).
a. അവന്റെ സ്വരൂപത്തോട് അനുരൂപരാകുവാൻ മുൻനിയമിച്ചിരിക്കുന്നു;
റോമർ 8:29 അനുസരിച്ച്, ദൈവത്തിന്റെ ആദ്യജാതനായ ക്രിസ്തുവിന്റെ സ്വരൂപത്തോട് അനുരൂപരാകുവാൻ നമ്മെ മുൻനിയമിച്ചിരിക്കുന്നു. നാം വിശുദ്ധീകരിക്കപ്പെടുവാനും, ആത്മികരാകുവാനും, ജയാളികളാകുവാനും വേണ്ടി മാത്രമല്ല, മറിച്ച് അവന്റെ പുത്രന്റെ സ്വരൂപത്തോട് പൂർണ്ണമായി അനുരൂപരാകുവാനും വേണ്ടി ദൈവം നമ്മെ മുൻനിയമിച്ചിരിക്കുന്നു. നിത്യതയിൽ ദൈവം നിശ്ചയിച്ച നമ്മുടെ ദൈവകല്പിതം ഇതാണ്. രൂപാന്തരത്തിന്റെ അന്തിമഫലമാണ് അനുരൂപീകരണം. നമ്മുടെ ആന്തരിക സാരാംശത്തിന്റെയും സ്വഭാവത്തിന്റെയും മാറ്റവും, അതുപോലെ ദൈവ-മനുഷ്യനായ ക്രിസ്തുവിന്റെ തേജസ്സ്കരിക്കപ്പെട്ട സ്വരൂപവുമായി നമുക്ക് യോജിക്കുവാൻ കഴിയുന്ന നിലയിൽ നമ്മുടെ ബാഹ്യരൂപത്തിന്റെ മാറ്റവും ഇതിൽ ഉൾപ്പെടുന്നു. അവനാണ് മൂലരൂപം, നാം കൂട്ടത്തോടെയുള്ള പുനരുൽപാദനമാണ്. ഉൽപ്പന്നമായ നമ്മിലുള്ള ആന്തരികവും ബാഹ്യവുമായ മാറ്റങ്ങൾ, നമ്മുടെ ആളത്തത്തിലുള്ള ജീവന്റെ ആത്മാവിന്റെ പ്രമാണത്തിന്റെ വ്യാപാരത്തിന്റെ ഫലമാണ് (വാ. 2).
b. നാം അവന്റെ അനേകം സഹോദരന്മാരാകുവാൻ വേണ്ടി
ദൈവം മുന്നറിഞ്ഞതിന്റെയും മുൻനിയമിച്ചതിന്റെയും വിളിച്ചതിന്റെയും ഉദ്ദേശ്യം, തന്റെ ആദ്യജാതനായ പുത്രന് അനേകം സഹോദരന്മാരെ ഒരുക്കുകയും ഉൽപ്പാദിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുക എന്നതാണ്. ഇത്, ഒരു വശത്ത്, അവർ ദൈവത്തിന്റെ ആവിഷ്കാരത്തിനുവേണ്ടി ദൈവത്തിന്റെ ആദ്യജാതനായ പുത്രനോടൊപ്പം ദൈവത്തിന്റെ ദിവ്യജീവനും ദിവ്യസ്വഭാവവുമുള്ള അനേകം പുത്രന്മാർ ആയിരിക്കുവാനാണ്. മറുവശത്ത്, അവർ ദൈവത്തിന്റെ ആദ്യജാതനായ പുത്രനിലുള്ള, ദൈവത്തിന്റെ സംഘാത ആവിഷ്കാരമായ, ദൈവത്തിന്റെ ആദ്യജാതനായ പുത്രന്റെ ശരീരത്തെ സംരചിക്കുന്ന അനേകം അവയവങ്ങൾ ആയിരിക്കുവാനുമാണ്. ഈ സംഘാത ആവിഷ്കാരം, ദൈവത്തിന്റെ ആദ്യജാതനായ പുത്രന്റെ നിറവാണ്, അതായത്, തന്റെ ആദ്യജാതനായ പുത്രനിലുള്ള ദൈവത്തിന്റെ നിറവാണ് (എഫെ. 1:23; 3:19).
മനുഷ്യപുത്രനാകുവാൻ കന്യകയായ മറിയയിൽ നിന്ന് ക്രിസ്തു ജനിച്ചുവെന്ന് അനേകം വിശ്വാസികൾക്കും അറിയാം, എന്നാൽ പുനരുത്ഥാനത്തിൽ ക്രിസ്തു ദൈവത്തിന്റെ ആദ്യജാതനായ പുത്രനാകുവാൻ വീണ്ടും ജനിച്ചുവെന്ന് വളരെ കുറച്ച് വിശ്വാസികൾക്ക് മാത്രമേ അറിയൂ. ദൈവത്തിന്റെ ആദ്യജാതനായ പുത്രനെന്ന നിലയിലാണ് ക്രിസ്തു നമ്മുടെ മൂലരൂപം ആയിരിക്കുന്നത്. ഇന്ന് നമുക്ക് അവനെ നമ്മുടെ മൂലരൂപമായി അനുഭവിക്കുവാനും ആസ്വദിക്കുവാനും കഴിയും, കാരണം അവൻ ദിവ്യത്വമുള്ള ദൈവം മാത്രമല്ല, മനുഷ്യത്വമുള്ള ഒരു മനുഷ്യനും ആയ ദൈവത്തിന്റെ ആദ്യജാതനായ പുത്രനാണ്. മുമ്പ്, മനുഷ്യരായ നമുക്ക് മനുഷ്യത്വം മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ, എന്നാൽ നാം ക്രിസ്തുവിലേക്ക് വിശ്വസിക്കുകയും അവനെ സ്വീകരിക്കുകയും ചെയ്തപ്പോൾ, നമുക്ക് അവന്റെ ദിവ്യത്വം ലഭിച്ചു. ഇപ്പോൾ നാം, നമ്മുടെ നിസ്തുല മൂലരൂപമായ ക്രിസ്തുവിനെപ്പോലെയാണ്. അവൻ മൂലരൂപമാണ്, നാം അവന്റെ കൂട്ടമായുള്ള പുനരുൽപാദനമാണ്. അവൻ ദൈവത്തിന്റെ ആദ്യജാതനായ പുത്രനാണ്, നാം ദൈവത്തിന്റെ നിരവധി പുത്രന്മാരാണ്.
The Firstborn of God
Romans 8:29
Rm 8:29 Because those whom He foreknew, He also predestinated to be conformed to the image of His Son, that He might be the Firstborn among many brothers;
Excerpts from the CNT:
Romans 8:29 continues, “Because those whom He foreknew, He also predestinated to be conformed to the image of His Son, that He might be the Firstborn among many brothers.” In this verse we see Christ as the Firstborn of God. Most Christians have heard of Christ being the only Begotten of God, but very few have heard of Christ being the Firstborn of God. Today a vast majority of Christians enjoy Christ as the only begotten Son of God, but only a few truly enjoy Christ as the firstborn Son of God. However, Romans 8 stresses that Christ is the Firstborn of God.
Christ was the only begotten Son of God from eternity (John 1:18). When He was sent by God into the world, He was still the only begotten Son of God (1 John 4:9; John 1:14; 3:16). By His passing through death and entering into resurrection, His humanity was uplifted into His divinity. Thus, in His divinity and with His humanity that passed through death and resurrection, He was born in resurrection as God’s firstborn Son (Acts 13:33). At the same time, all His believers were raised together with Him in His resurrection and were begotten together with Him as the many sons of God (1 Pet. 1:3). Thus, they became His many brothers to constitute His Body and to be God’s corporate expression in Him.
From eternity to eternity, Christ in His divinity is the only begotten Son of God. After He became a man with humanity in His incarnation, He, as the Son of Man, was born to be the firstborn Son of God in His resurrection. His resurrection was [3081] a great delivery in which Christ was begotten to be the firstborn Son of God, and we His believers were all born with Him to be the many sons of God (v. 3). This was the greatest corporate delivery. Because through His resurrection the disciples of Christ were regenerated with the divine life to be the many sons of God, after His resurrection He began to call them His brothers (John 20:17; Matt. 28:10). Hebrews 2:11-12 confirms this: “For both He who sanctifies and those who are being sanctified are all of One, for which cause He is not ashamed to call them brothers, saying, ‘I will declare Your name to My brothers; in the midst of the church I will sing hymns of praise to You.’” These verses indicate that after Christ resurrected from the dead, He came back to His disciples and called them brothers. He also considered them the church, indicating that the church is a corporate composition of the many brothers of the firstborn Son of God.
As the only begotten Son of God, Christ had divinity but not humanity; He was self-existing and ever-existing, as God is. His being the firstborn Son of God, having both divinity and humanity, began with His resurrection. With His firstborn Son as the base, pattern, element, and means, God is producing many sons, and the many sons who are produced are the many believers who believe into God’s firstborn Son and are joined to Him as one. They are exactly like Him in life and nature, and, like Him, they have both humanity and divinity. They are His increase and expression in order that they may express the eternal Triune God for eternity. The church today is a miniature of this expression (Eph. 1:23), and the New Jerusalem in eternity will be the ultimate manifestation of this expression (Rev. 21:11).
a. Having Been Predestinated to Be Conformed to His Image
According to Romans 8:29, we have been predestinated to be conformed to the image of Christ, the Firstborn of God. God has predestinated us not simply that we may be sanctified, spiritual, and victorious but that we may be fully conformed to the image of His Son. This is our destiny, determined by God in eternity past. Conformation is the end result [3082] of transformation. It includes the changing of our inward essence and nature, and it also includes the changing of our outward form, that we may match the glorified image of Christ, the God-man. He is the prototype, and we are the mass reproduction. Both the inward and the outward changes in us, the product, are the result of the operation of the law of the Spirit of life in our being (v. 2).
b. That We May Be His Many Brothers
The purpose of God’s foreknowledge, predestination, and calling is to prepare and produce many brothers for His firstborn Son that, on the one hand, they, together with God’s firstborn Son, may be the many sons of God with the divine life and nature for the expression of God, and that, on the other hand, they may be the many members who constitute the Body of God’s firstborn Son as the corporate expression of God in His firstborn Son, which is the fullness of God’s firstborn Son, that is, the fullness of God in His firstborn Son (Eph. 1:23; 3:19).
Many believers know that in incarnation Christ was born of Mary, the virgin, to be the Son of Man, but very few believers know that in resurrection Christ was born again to be the firstborn Son of God. It is as the firstborn Son of God that Christ is our prototype. Today we can experience and enjoy Him as our prototype, for He is the firstborn Son of God who is not only God with divinity but also a man possessing humanity. Formerly, we as men had only humanity, but when we believed into Christ and received Him, we received His divinity. Now we are the same as Christ, our unique prototype. He is the prototype, and we are His mass reproduction. He is the firstborn Son of God, and we are the many sons of God.
Reference Reading:
The Conclusion of the New Testament: Experiencing, Enjoying, and Expressing Christ, Volume 1 — Message 302 — Section 2 — Page [3079]