ആത്മികമായ കണക്ക് ബാങ്കിലെ കണക്ക് പോലെയല്ല. ബാങ്കിലെ കണക്കിൽ വരവ്, ചെലവ് (കടം), നീക്കിയിരിപ്പ് എന്നിവയുണ്ട്, എന്നാൽ ആത്മാവിലെ കണക്കിൽ ഒരു നിര മാത്രമേയുള്ളൂ—അത് കടമാണ്. നമുക്ക് എത്ര വരവുണ്ടായിരുന്നാലും, ഒരു കടമുള്ളിടത്തോളം കാലം, നാം അതിനോട് ഇടപെടേണ്ടതുണ്ട്. [ഒരുവൻ എനിക്ക് രണ്ടായിരം ഡോളർ കടപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു, ഞാൻ അവന് നൂറു ഡോളർ കടപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു എന്ന് കരുതുക.] ആത്മികമായ കണക്ക് ആവശ്യപ്പെടുന്നത്, മറ്റേ വ്യക്തി എനിക്ക് എത്രമാത്രം കടപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു എന്നത് ഞാൻ മറക്കുകയും ആ നൂറു ഡോളറിനോട് ഞാൻ ഇടപെടണം എന്നുമാണ്. ഞാൻ ആ [രണ്ടായിരം ഡോളറിനെക്കുറിച്ച്] ഒരു വാക്കുപോലും പറയുവാൻ പാടില്ല. അതിനെ പരാമർശിക്കുവാൻ എനിക്ക് അവകാശമില്ല. അവനോട് എന്തെങ്കിലും പറയുവാൻ പരിശുദ്ധാത്മാവിന് മാത്രമേ അവകാശമുള്ളൂ. സ്വർഗീയ കണക്കിൽ ഒരു നിര മാത്രമേയുള്ളൂ, രണ്ടെണ്ണമില്ല.

ആത്മാവും ദേഹിയും തമ്മിലുള്ള വ്യത്യാസം അറിയുവാനായി, നമുക്ക് ഒരു സൂക്ഷ്‌മതയുള്ള മനഃസാക്ഷി ആവശ്യമാണ്. എന്നാൽ നമ്മുടെ മനഃസ്ഥിതിയിൽ നാം യുക്തിവാദിക്കുമ്പോൾ ഇത് ബുദ്ധിമുട്ടാണ്. നിങ്ങൾ പറയുന്നു, "ശരിയാണ്, എനിക്ക് പത്ത് ശതമാനം തെറ്റുപറ്റി, എന്നാൽ ആ സഹോദരൻ എന്നോട് നൂറു ശതമാനം തെറ്റുചെയ്തു. അതുകൊണ്ട് അവൻ എനിക്ക് തൊണ്ണൂറു ശതമാനം ബാക്കി നൽകുവാനുണ്ട്." ഇത് ദേഹിയിലെ മാനസിക കണക്കുകൂട്ടൽ അല്ലാതെ മറ്റൊന്നുമല്ല. നമ്മുടെ മനഃസ്ഥിതിയിൽ നാം തർക്കശാസ്ത്രപരമായി യുക്തിവാദിക്കുമ്പോൾ, "അവൻ നിങ്ങൾക്ക് എത്ര നൽകുവാനുണ്ട് എന്നതിനെക്കുറിച്ച് പരിഗണിക്കാതെ, നിങ്ങൾ ആ പത്ത് ശതമാനത്തോട് ഇടപെടേണ്ട ആവശ്യമുണ്ട്" എന്ന് സംസാരിക്കുന്ന, നമ്മുടെ ഉള്ളിൽ കൂടുതൽ ആഴമേറിയ എന്തോ ഒന്ന് ഉണ്ട്.

ഹൃദയത്തെ വിവരിക്കുവാൻ ബൈബിൾ ഉപയോഗിക്കുന്ന മറ്റൊരു പദം ഏകാഗ്രത—"ഹൃദയത്തിന്റെ ഏകാഗ്രത" എന്നതാണ്. ചില ഭാഷാന്തരങ്ങളിൽ ഏകാഗ്രതയെ "ലാളിത്യം"—"ഹൃദയലാളിത്യം" എന്ന് പരിഭാഷ ചെയ്യുന്നു. ഹൃദയത്തിന്റെ ഏകാഗ്രത എന്നാൽ ലളിതമായിരിക്കുക എന്നാണ്. ലളിതമായിരിക്കുക എന്നാൽ, ഒരു അർത്ഥത്തിൽ, ഭോഷന്മാരായിരിക്കുക എന്നാണ്. നാം എല്ലാവരും ക്രിസ്തീയ ഭോഷന്മാരായിരിക്കണം. ഇതിനർത്ഥം, "എനിക്ക് യേശുവിനെയല്ലാതെ മറ്റൊന്നും അറിയില്ല. ഞാൻ എന്തു ചെയ്താലും, എനിക്ക് യേശുവിനെ മാത്രമേ അറിയൂ. ഞാൻ എവിടെ പോയാലും, എനിക്ക് യേശുവിനെ മാത്രമേ അറിയൂ" എന്നാണ്. നമുക്ക് കർത്താവിനെ അന്വേഷിക്കുകയും സേവിക്കുകയും ചെയ്യണമെങ്കിൽ, ഈ രണ്ട് കാര്യങ്ങളോട് നാം ഇടപെടണം: ഹൃദയത്തിൽ ശുദ്ധിയുള്ളവരും ഏകാഗ്രതയുള്ളവരുമായിരിക്കുക. ഒരു വെടിപ്പാക്കപ്പെട്ടതും ശരിയായതുമായ ഹൃദയം മാത്രമല്ല, ഒരു ശുദ്ധിയുള്ളതും ഏകാഗ്രതയുള്ളതുമായ ഹൃദയവും ഉണ്ടാകുവാൻ നാം പഠിക്കേണ്ടതുണ്ട്.

നിരവധി ക്രിസ്തീയ വേലക്കാർക്കുപോലും അനേകം ലക്ഷ്യങ്ങളുണ്ട്. ചില ക്രിസ്തീയ വേലക്കാർക്ക് കർത്താവും അതുപോലെ അവന്റെ വേലയും ലക്ഷ്യമായി ഉണ്ട്. അവർക്ക് രണ്ട് ലക്ഷ്യങ്ങളുണ്ട്. കർത്താവിനെ തന്നെയല്ലാതെ മറ്റൊന്നും ലക്ഷ്യമായി അന്വേഷിക്കാതിരിക്കുന്നതുവരെയും അവർക്ക് തങ്ങളുടെ ഹൃദയം ശുദ്ധീകരിക്കേണ്ടതുണ്ട്. അവരുടെ ലാക്ക്, അവരുടെ ലക്ഷ്യം, അവരുടെ താത്പര്യം കർത്താവ് മാത്രമായിരിക്കണം. അവർ അവനെത്തന്നെ അല്ലാതെ മറ്റൊന്നും അന്വേഷിക്കാത്തപ്പോൾ, അവരുടെ ഹൃദയം ശുദ്ധമാണ്, അവർക്ക് അത്തരത്തിലുള്ള ഒരു ശുദ്ധമായ ഹൃദയം ഉണ്ടെങ്കിൽ, "ആകാശം" അവർക്ക് തുറന്നതായിരിക്കുക മാത്രമല്ല വളരെ വ്യക്തമായിരിക്കുകയും ചെയ്യും. ചിലപ്പോൾ ആകാശം തുറന്നതാണ് എന്നാൽ മേഘാവൃതമാണ്. എന്തുകൊണ്ടാണ് ആത്മികമായ ആകാശം മേഘാവൃതമായിരിക്കുന്നത്? ഹൃദയം കലർപ്പുള്ളതും ശുദ്ധമല്ലാത്തതുമായതുകൊണ്ടാണ് അത്. അനേകം ലക്ഷ്യങ്ങളിൽനിന്ന് ഹൃദയം ശുദ്ധീകരിക്കപ്പെടുമ്പോൾ, ആകാശം വ്യക്തമായിരിക്കും.

കർത്താവിന്റെ ഹിതത്തെക്കുറിച്ച് തങ്ങൾക്ക് വ്യക്തതയില്ല എന്ന് ചിലർ പറയുവാൻ കാരണമെന്താണ്? അതിന് കാരണം അവർക്ക് രണ്ട് ലക്ഷ്യങ്ങളും, രണ്ട് ലാക്കുകളും ഉള്ളതുകൊണ്ടാണ്. പല സഹോദരന്മാർക്കും സഹോദരിമാർക്കും രണ്ടിലധികം ലാക്കുകളുണ്ട്. അവർ അനേകം കാര്യങ്ങളെയാണ് ലക്ഷ്യം വെക്കുന്നത്. അതേ, അവർ കർത്താവിനെ അന്വേഷിക്കുന്നു, എന്നാൽ അതേ സമയത്ത് അവർ തങ്ങളുടെ സ്ഥാനവും, തങ്ങളുടെ തൊഴിൽ ഭാവിയും പോലുള്ള മറ്റു കാര്യങ്ങളെയും അന്വേഷിക്കുന്നു. കർത്താവ് തന്നെ അവരുടെ ഏക ലക്ഷ്യമായി തീരുവാൻ കഴിയേണ്ടതിന് അനേകം അഭിലാഷങ്ങളിൽനിന്ന് അവരുടെ ഹൃദയം ശുദ്ധീകരിക്കപ്പെടണം.

അനേകം സഹോദരന്മാർക്കും സഹോദരിമാർക്കുമുള്ള പ്രശ്നം ഇതാണ്. തങ്ങൾ വെടിപ്പുള്ളവരും ശിക്ഷാവിധി ഇല്ലാത്തവരുമായതുകൊണ്ട്, തങ്ങളുടെ ഹൃദയത്തിന് കുറ്റമായി ഒന്നുമില്ല എന്ന് അവർ വിചാരിക്കുന്നു. എന്നാൽ അവർ ശുദ്ധരല്ല, കാരണം അവർക്ക് ഒന്നിലധികം ലക്ഷ്യവും, ഒന്നിലധികം ലാക്കും ഉണ്ട്. അതേ, അവർ ദൈവത്തെയാണ് ലക്‌ഷ്യം വെക്കുന്നത്, എന്നാൽ അതേ സമയത്ത് അവർ മറ്റനേകം കാര്യങ്ങളെയും ലക്‌ഷ്യം വെക്കുന്നു. അവർക്ക് രണ്ട് കാര്യങ്ങൾ ലാക്കായിരിക്കുമ്പോൾ, അവർ കലർപ്പുള്ളവരും സങ്കീർണ്ണരുമാണ്. ഉദാഹരണത്തിന്, നമ്മുടെ കണ്ണുകൾകൊണ്ട് നമുക്ക് ഒരേ സമയത്ത് രണ്ട് കാര്യങ്ങൾ കാണുവാൻ കഴിയില്ല. ഒരേ സമയത്ത് രണ്ട് വസ്തുക്കളിൽ നോക്കുവാൻ നാം ശ്രമിച്ചാൽ, അവ രണ്ടും മങ്ങിപ്പോകും.

കർത്താവുമായി ഒരു ശരിയായ ബന്ധം ഉണ്ടാകേണ്ടതിന് നമ്മുടെ ഹൃദയത്തോട് നാം ഇടപെടണം. നമ്മുടെ ഹൃദയത്തോട് നമുക്ക് എങ്ങനെ ഇടപെടുവാൻ കഴിയും? വീണ്ടും, അത് വളരെ ലളിതമാണ്. "ഹൃദയശുദ്ധിയുള്ളവർ അനുഗൃഹീതർ" എന്ന് തിരുവചനം പറയുന്നു (മത്താ. 5:8). ചില വിവർത്തകർ ശുദ്ധിയുള്ള എന്ന പദത്തിന് വെടിപ്പുള്ളത് എന്ന് മൊഴിമാറ്റം വരുത്തിയിട്ടുണ്ട്—അതായത്, "വെടിപ്പുള്ള ഹൃദയം." എന്നാൽ വെടിപ്പുള്ളത് എന്ന പദം മതിയായതല്ല. ഇത് വെടിപ്പുള്ള ഒരു ഹൃദയത്തിന്റെ മാത്രം കാര്യമല്ല, മറിച്ച് ശുദ്ധിയുള്ള ഹൃദയത്തിന്റെ കാര്യമാണ്. നാം വെടിപ്പുള്ളവരായിരിക്കാം, എന്നാൽ കലർപ്പുള്ളവരായതിനാൽ ശുദ്ധിയുള്ളവരായിരിക്കില്ല. കലർപ്പുള്ളവരായിരിക്കുക എന്നതിനർത്ഥം അഴുക്കുള്ളവരായിരിക്കുക എന്നല്ല, മറിച്ച് ഒന്നിലധികം ലക്ഷ്യവും ലാക്കും ഉണ്ടായിരിക്കുക എന്നതാണ്.

ദൈവത്തിന്റെ വ്യവസ്ഥയിൽ, കഷ്ടാനുഭവം ദൈവമക്കൾക്ക് വേണ്ടി ഒരു നല്ല വേല നിവർത്തിക്കുന്നു. കഷ്ടാനുഭവം നമ്മുടെ മോഹങ്ങളെ വളരെ അധികം നിയന്ത്രിക്കുന്നു. ജനത്തിന് എത്രയധികം ഭൗതിക ആസ്വാദനം ഉണ്ടോ, അത്രയധികം അവർ അവരുടെ മോഹങ്ങളെ വ്യായാമം ചെയ്യുകയും അവയിൽ ആസക്തരാവുകയും ചെയ്യും. എന്നാൽ നാം ദാരിദ്ര്യം, ഉപദ്രവം, അല്ലെങ്കിൽ രോഗം എന്നിവയിൽ കഷ്ടമനുഭവിച്ചാൽ, ഈ കഷ്ടാനുഭവം മോഹങ്ങളുടെ ആസക്തിയെ നിയന്ത്രിക്കും. മോഹങ്ങളെ ഉണർത്തുവാൻ പിശാച് സമ്പത്ത് ഉപയോഗിക്കുന്നു. എന്നാൽ നാം പാപത്തിൽ നിന്ന് നിലയ്ക്കുവാൻ ദൈവം ജഡത്തിലെ കഷ്ടാനുഭവം ഉപയോഗിക്കുന്നു.

യേശു രക്ഷയുടെ സേനാപതി ആയിത്തീരുന്നതിനു മുമ്പ്,... കഷ്ടങ്ങളിലൂടെ തികഞ്ഞവനാക്കപ്പെടേണ്ടത് ആവശ്യമായിരുന്നു (എബ്രാ. 2:10). അവൻ തന്റെ ജഡാവതാരത്തിനു മുമ്പ് തന്നെ തികഞ്ഞവനായിരുന്നുവെങ്കിലും, അവന് മാനുഷിക കഷ്ടതയുടെ അനുഭവം ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. അവൻ രക്ഷയുടെ സേനാപതി ആകുന്നതിനുമുമ്പ് കഷ്ടങ്ങളിലൂടെ തികഞ്ഞവനാക്കപ്പെടേണ്ടത് ആവശ്യമായിരുന്നു... ഇവിടെ തികഞ്ഞവനായിരിക്കുക എന്നത് യാഥാർഥ്യത്തിൽ യോഗ്യതയുള്ളവനായിരിക്കുക എന്നാണ് അർഥമാക്കുന്നത്... യേശു എല്ലാ മാനുഷിക കഷ്ടങ്ങളിലൂടെയും കടന്നുപോയതുകൊണ്ട്,... തേജസ്സിന്റെ മണ്ഡലത്തിലേക്ക് ദൈവത്തിന്റെ അനേകം മക്കളെ കൊണ്ടുവരുവാൻ അവൻ യോഗ്യതയുള്ളവനാണ്.

ദൈവത്തിന്റെ സമ്പൂർണ രക്ഷയിൽ നമ്മുടെ മുഴുവൻ ആളത്തവും രക്ഷിക്കപ്പെടുകയും പൂർണവും തികഞ്ഞതും ആക്കപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നു. ഇതിനായ്, ദൈവം നമ്മുടെ ആത്മാവിനെ എല്ലാവിധ നിർജീവമാക്കുന്ന മൂലകത്തിൽ നിന്നും (എബ്രാ. 9:14), നമ്മുടെ ദേഹിയെ സ്വാഭാവികവും പഴയതുമായി നിലനിൽക്കുന്നതിൽ നിന്നും (മത്താ. 16:24-26), നമ്മുടെ ശരീരത്തെ പാപത്തിന്റെ നാശത്തിൽ നിന്നും (1 തെസ്സ. 4:4; റോമ. 6:6) സൂക്ഷിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു. ദൈവത്താലുള്ള അങ്ങനെയുള്ള ഒരു സംരക്ഷണവും അവന്റെ സമഗ്രമായ വിശുദ്ധീകരണവും നമ്മെ പക്വതയിങ്കലേക്കുള്ള ഒരു വിശുദ്ധ ജീവിതം നയിക്കുവാനായ് നിലനിർത്തുന്നു. അങ്ങനെ അവന്റെ പറൂസിയയിൽ നമുക്ക് കർത്താവിനെ എതിരേൽക്കുവാൻ കഴിയും.