ദൈവം പലപ്പോഴും അവന്റെ സ്നേഹത്തെ ആദ്യമായി നമ്മെ ചലിപ്പിക്കുവാൻ ഉപയോഗിക്കുന്നു; സ്നേഹത്തിന് നമ്മെ ചലിപ്പിക്കുവാൻ സാധിക്കാതെ വരുമ്പോൾ, നമ്മുടെ ഹൃദയം മൃദുവാക്കപ്പെടുന്നതുവരെ പരിസ്ഥിതിയിലൂടെ അവൻ അവന്റെ കൈ നമ്മെ അടിക്കുവാൻ ഉപയോഗിക്കുന്നു. നമ്മുടെ ഹൃദയം മൃദുവാക്കപ്പെട്ടു കഴിഞ്ഞാൽ, അവന്റെ ജീവന് നമ്മിൽ വ്യാപരിക്കുവാൻ കഴിയും.

ക്രിസ്തുവിൽ വിശ്വസിക്കുന്ന എല്ലാവരെയും ക്രിസ്തുവിനുള്ളിലേക്ക് ആക്കിവെച്ചിരിക്കുന്നു എന്ന് പുതിയ നിയമം വ്യക്തമായി വെളിപ്പെടുത്തുന്നു. അതുകൊണ്ട്, നാം അവനോട് ഏകീഭവിക്കുകയും കൂടാതെ അവനോട് ഒന്നായി തീർന്നിരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ഇതിന്റെ ഫലമോ, അവൻ ആയിരിക്കുന്നതും, അവനുള്ളതുമായതെല്ലാം നമ്മുടേതാണ്, കൂടാതെ അവൻ അനുഭവമാക്കിയിട്ടുള്ളതെല്ലാം നമ്മുടെ ചരിത്രവുമാണ്... അതിലുപരി, നാം അവനോട് ഒന്നായിരിക്കുന്നതുകൊണ്ട്, അവൻ നിവർത്തിച്ചതും, നേടിയതും, പ്രാപിച്ചതുമായ എല്ലാറ്റിലും നാം പങ്കുകൊള്ളുകയും ചെയ്യുന്നു.

["അവനിൽ നിങ്ങളും പൂർണരായിരിക്കുന്നു..."] എന്ന് പറഞ്ഞിരിക്കുന്ന കൊലൊസ്സ്യർ 2:10-ൽ "പൂർണരായി" എന്ന് വിവർത്തനം ചെയ്തിരിക്കുന്ന യവന പദം പൂർത്തീകരണത്തെയും, തികവിനെയും സൂചിപ്പിക്കുന്നു. സകല നിറവും അവനിൽ വസിക്കുന്നതുകൊണ്ട്, നാം ക്രിസ്തുവിനുള്ളിലേക്ക് ആക്കിവയ്ക്കപ്പെട്ടതിനു ശേഷം (1 കൊരി. 1:30) സകല ദിവ്യസമ്പത്താലും പൂർണരാക്കപ്പെടുന്നു, നിറയ്ക്കപ്പെടുന്നു. അതുകൊണ്ട്, നമുക്ക് വേറെ ഒരു സ്രോതസ്സും ആവശ്യമില്ല. ക്രിസ്തുവിൽ നമുക്ക് ഒന്നിനും കുറവില്ല, എന്തുകൊണ്ടെന്നാൽ അവനിൽ നാം തികയ്ക്കപ്പെടുകയും പൂർണരാക്കപ്പെടുകയും ചെയ്തിരിക്കുന്നു. നാം ക്രിസ്തുവിലേക്കല്ലാതെ മറ്റൊന്നിലേക്കും തിരിയേണ്ട യാതൊരു കാരണവുമില്ല.

ദൈവത്തിന്റെ മർമം ക്രിസ്തുവും (കൊലൊ 2:2), ക്രിസ്തുവിന്റെ മർമം സഭയും (എഫെ 3:4) എന്ന രണ്ടു മർമങ്ങളും തമ്മിൽ വ്യതിരിക്തത നാം വരുത്തേണ്ടതുണ്ട്. ഇവ രണ്ടും ഒന്നാണെങ്കിൽ പോലും, ഇവ ഓരോന്നിനും പ്രത്യേകതയുള്ള വിശദാംശങ്ങൾ ഉണ്ട്. കൊലൊസ്സ്യർ തലയായ ക്രിസ്തുവിനെക്കുറിച്ചാണ് സംസാരിക്കുന്നത്, എഫെസ്യർ ആകട്ടെ ശരീരമായ സഭയെക്കുറിച്ചും സംസാരിക്കുന്നു... നമുക്ക് ഒരു പൂർണ്ണനായ വ്യക്തിയെ ലഭിക്കുവാൻ തലയെയും ശരീരത്തെയും ഒന്നിച്ചു ചേർക്കുവാൻ കഴിയണം; ഇത് ഒരു വലിയ മർമമാണ് (എഫെ 5:32).

നാം ദൈവത്തെക്കുറിച്ചും അവനുമായുള്ള നമ്മുടെ കൂട്ടായ്മയെക്കുറിച്ചും അശ്രദ്ധരാണെങ്കിൽ, നാം പാപികളാണെന്ന ബോധം നമുക്ക് വന്നേക്കില്ല. ഇതിന് കാരണം നാം എത്രത്തോളം ആത്മികരായിരുന്നാലും, നാം ഇപ്പോഴും പഴയ സ്വഭാവത്തിലും, സ്വയത്തിലും, ദേഹിയിലും, ജഡത്തിലുമാണ് എന്നതാണ്. എന്നാൽ നാം കർത്താവുമായുള്ള നമ്മുടെ കൂട്ടായ്മയ്ക്ക് പ്രാധാന്യം കൊടുക്കുകയും അതിവിശുദ്ധസ്ഥലത്തേക്ക് പ്രവേശിക്കുവാൻ ആഗ്രഹിക്കുകയും ചെയ്യുകയാണെങ്കിൽ, നമുക്ക് ഉടനടി അകമേ ഒരു ശിക്ഷാവിധി അനുഭവപ്പെടും. അവന്റെ സാന്നിദ്ധ്യത്തിലേക്ക് വരുവാൻ നാം കർത്താവുമായി ഗൗരവകരമായി ഇടപെടുകയാണെങ്കിൽ, നമുക്ക് വെടിപ്പാക്കുന്ന രക്തം ആവശ്യമുണ്ടെന്ന ബോധം നമുക്ക് അനുഭവപ്പെടും.

നാം കർത്താവിനുവേണ്ടി ചെയ്യുന്ന വേല, നാം നയിക്കപ്പെടുന്നതും, നിയന്ത്രിക്കപ്പെടുന്നതും, നിർദേശിക്കപ്പെടുന്നതും, സംരചിക്കപ്പെടുന്നതുമായ ആത്മാവിന്റെ സ്വഭാവത്തെ ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു; സർവവും-ഉൾക്കൊള്ളുന്ന ആത്മാവ് നമ്മുടെ സംരചനയായിത്തീരുമ്പോൾ, നമ്മുടെ വേല ഈ ആത്മാവിന്റെ ആവിഷ്കാരമായിരിക്കും.

1 പത്രൊസ് 2:5-ൽ [നിങ്ങളും... ആത്മികഗൃഹമായി... വിശുദ്ധ, പുരോഹിതവർഗമായി], "ആത്മികം" എന്ന പദം ദിവ്യജീവന് ജീവിക്കുവാനും വളരുവാനുമുള്ള കഴിവിനെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു; വിശുദ്ധം എന്ന പദം ദിവ്യ സ്വഭാവത്തിന് വേർപ്പെടുത്തുവാനും വിശുദ്ധീകരിക്കുവാനുമുള്ള കഴിവാണ്. ദൈവത്തിന്റെ ഗൃഹം പ്രധാനമായും ദിവ്യജീവനിൽ സംസക്തമാണ്; അതുകൊണ്ട്, അത് ആത്മികമാണ്. പുരോഹിതവർഗം പ്രധാനമായും ദിവ്യ സ്വഭാവത്തിൽ സംസക്തമാണ്; അതുകൊണ്ട്, അത് വിശുദ്ധമാണ്.

മത്താ 6:4-ാം വാക്യത്തിൽ കർത്താവ് പറയുന്നു, നമ്മുടെ പിതാവ് രഹസ്യത്തിൽ കാണുന്നു എന്ന്. സ്വർഗീയ പിതാവിന്റെ മക്കളെന്ന നിലയിൽ രാജ്യ ജനം പിതാവിന്റെ സാന്നിധ്യത്തിൽ ജീവിക്കുകയും പിതാവിന്റെ സാന്നിധ്യത്തെക്കുറിച്ച് കരുതലുള്ളവരായിരിക്കുകയും വേണം. പിതാവിന്റെ രാജ്യത്തിനുവേണ്ടി അവർ രഹസ്യത്തിൽ എന്തുതന്നെ ചെയ്താലും, പിതാവ് അത് രഹസ്യത്തിൽ കാണുന്നു. സ്വർഗീയ പിതാവ് രഹസ്യത്തിൽ കാണുന്നു എന്നത്, തങ്ങളുടെ നീതിപ്രവൃത്തികൾ രഹസ്യത്തിൽ ചെയ്യുവാനുള്ള ഒരു പ്രോത്സാഹനമായിരിക്കണം. നമ്മുടെ നീതിപ്രവൃത്തികൾ രഹസ്യത്തിൽ ചെയ്യുന്നതിന്റെ ഫലം സ്വയവും ജഡവും കൊല്ലപ്പെടുന്നു എന്നതാണ്.

പഴയ നിയമ കാലഘട്ടങ്ങളിൽ മഹാപുരോഹിതന് മാത്രമേ അതിവിശുദ്ധസ്ഥലത്തേക്ക് പ്രവേശിക്കുവാൻ [വർഷത്തിൽ ഒരിക്കൽ] കഴിഞ്ഞിരുന്നുള്ളൂ. അതായിരുന്നു പഴയ വഴി. എബ്രായർ 10-ൽ, ഇപ്പോൾ പുതിയ നിയമ യുഗത്തിൽ അതിവിശുദ്ധസ്ഥലത്തേക്ക് പ്രവേശിക്കുവാനുള്ള ഒരു പുതിയ വഴി ഉണ്ടെന്ന് നമ്മോട് പറയുന്നു. ഈ പുതിയ വഴി മഹാപുരോഹിതന് മാത്രമല്ല, സകല വിശ്വാസികൾക്കും വേണ്ടിയുള്ളതാണ്, അത് ആടുകളുടെയും കാളകളുടെയും രക്തത്താലല്ല, മറിച്ച് യേശുവിന്റെ രക്തത്താലാണ്, കീറാത്ത തിരശ്ശീലയിലൂടെയല്ല, മറിച്ച് കീറപ്പെട്ട തിരശ്ശീലയിലൂടെയാണ്. ഇപ്പോൾ നമുക്ക് കീറപ്പെട്ട തിരശ്ശീലയിലൂടെ കടന്ന്, അതിവിശുദ്ധസ്ഥലത്തേക്ക് പ്രവേശിക്കുവാൻ സാധിക്കുന്നു, കൃപാസനത്തിങ്കലേക്ക് നേരിട്ട് ചെല്ലുവാനും സാധിക്കുന്നു.

നാം വിശ്രമത്തിൽ പ്രവേശിക്കുവാൻ ഉത്സാഹമുള്ളവരായിരിക്കണം എന്ന് എബ്രായർ 4:11 പറയുന്നു, കൂടാതെ വിശ്രമത്തിൽ നമുക്ക് എങ്ങനെ പ്രവേശിക്കുവാൻ സാധിക്കും എന്ന് 12-ാം വാക്യം നമ്മോടു പറയുന്നു. വിശ്രമത്തിൽ പ്രവേശിക്കുവാനുള്ള വഴി, നമ്മുടെ ദേഹിയിൽ നിന്ന് നമ്മുടെ ആത്മാവ് വിവേചിക്കപ്പെടുകയും വേർതിരിക്കപ്പെടുകയും ചെയ്യുക എന്നതാണ്. ഇന്നത്തെ നല്ല ദേശം നമ്മുടെ ആത്മാവിലുള്ള ക്രിസ്തുവാണ്. നാം നമ്മുടെ മനസ്സിൽ തങ്ങുന്നുവെങ്കിൽ, നാം മരുഭൂമിയിൽ അലയുന്നു എന്നാണ് അതിനർത്ഥം. നാം നമ്മുടെ മനസ്സിൽ നിന്ന്, നമ്മുടെ ദേഹിയിൽ നിന്ന് പുറത്തുവരുകയും, ക്രിസ്തു നമ്മുടെ വിശ്രമമായിരിക്കുന്ന നമ്മുടെ ആത്മാവിലേക്ക് പ്രവേശിക്കുകയും ചെയ്യേണ്ടതുണ്ട്. ഈ വിശ്രമം ഒടുവിൽ രാജ്യമായിതീരുന്നു.